Topielice recenzja

Powieść to kryminał z mocno rozbudowanym wątkiem obyczajowym. Opisuje życie policjantów, zarówno prywatne, jak i zawodowe. Kilka prowadzonych przez nich spraw przeplata się między sobą. Część z nich ma większe znaczenie, a część jedynie incydentalne.
Sierżant Aleksandra Florczyk i starszy aspirant Arek Wilk przyjmują zgłoszenie od Anety Maćkowiak, o zaginięciu męża Jacka i ich dwuletniego syna Kamila.
Inne, prowadzone przez parę policjantów, śledztwo dotyczy zmar­łej właścicielki salonu kosmetycznego Ur­szu­li Kra­sic­kiej.

Hanka Piasecka wraz z Wojciechem Kicińskim prowadzą śledztwo dotyczące szesnastoletniej Syl­wii Bo­jar­skiej, dziew­czy­ny, którą ktoś zwa­bił do opusz­czo­ne­go bu­dyn­ku, obciął włosy i pozostawił zamkniętą.

Niektóre rozdziały należą do pisarki Ewe­li­ny Le­lesz, które początkowo nie wskazują na kryminalną tematykę.

Historia została urozmaicona o wydarzenia z lat młodzieńczych Kiciusia.

Wątek obyczajowy zaczyna się od sytuacji, którą autorka postanowiła poruszyć, pewnie dla wsparcia protestujących kobiet. Dzieje się to na paru pierwszych stronach, przez co miałam wrażenie zbyt lekkiego potraktowania tematu. Jakby autorka jak najszybciej chciała pokazać, po której stronie stoi i potem od czasu do czasu nieznacznie powrócić do tematu. Hanka Piasecka, jako stróż prawa, pilnuje porządku podczas strajku kobiet. Tam Kiciński zwierza się jej, że Gośka dwukrotnie dokonała nielegalnej aborcji, nie informując go o tym. Hanka po służbie spotyka się z Arturem, który przynosi jej kwiaty - doniczkę chryzantem. Kupuje je w ramach wsparcia hodowców kwiatów, gdy cmentarze zostały zamknięte w Święto Zmarłych.

Początek niezbyt mi się podobał, ale historia na późniejszych stronach skutecznie wciągnęła mnie w wir wydarzeń.

Nieczęsto podobają mi się powieści obyczajowo - kryminalne. Zbyt dużo szans mają autorzy na niedoprecyzowanie wątków. Ta seria wyjątkowo przypadła mi do gustu. Finał wskazuje, że cykl nie został zakończony. Będę wypatrywać na horyzoncie kolejnego tomu.