Czarny świt recenzja

Uboże- mała wieś, w której większość mieszkańców to ludzie o wyrobionych poglądach opierających się na przesądach i starych historiach. Prowadzą rutynowy spokojny tryb życia, nie wyróżniający się niczym szczególnym. Można by rzec, że jest to idealne miejsce dla osób, które kochają ciszę, spokój, pragnących oderwać się od miastowego zgiełku.

Spokój ten zostaje jednak zakłócony. Na jednej z miejscowych posesji miejscowy listonosz podczas pełnienia swych obowiązków natrafia na porzucone zwłoki młodej dziewczyny. W toku oględzin, wszystko wskazuje na brutalne morderstwo. Wzbudza to ogromny niepokój w lokalnych mieszkańcach. Zbrodnia staje się nie tylko tragedią ale powodem do spekulacji, własnych interpretacji oraz tematem, który sprawia, że we wsi odżywa pewna stara historia.







Na miejsce przybywają właściciele domu przed, którym zostały porzucone zwłoki.
Rodzeństwo Rafał i Wiktoria. Ona, to ekscentryczna artystka, zmagająca się z traumą z dzieciństwa, która swoją terapię wspomaga farmakologicznie, on- policjant przebywający na urlopie. Rodzeństwo bierze sprawy w swoje ręce i zaczyna prowadzić śledztwo na własny rachunek. Sceptycznie podchodząc do zaangażowania miejscowych władz. Zaczyna się długie śledztwo, jednak by znaleźć sprawcę, wspomniana para musi odkryć rodzinną tajemnicę.


"Czarny świt" to świetny thriller oparty głównie na rodzinnej tajemnicy, która stała się ochronnym parasolem dla członków rodziny. Jednak w każdej rodzinie znajduje się "czarna owca", która dotychczasowa "prawda" nie wystarcza i zaczyna poszukiwać odpowiedzi na niewygodne pytania. Zaczyna drążyć nie spoglądając na konsekwencję podjętych decyzji, naruszając dobrze prosperującą konstrukcję, która zapewniała przez wiele lat spokój i harmonię. To historia, w której hermetycznie zamknięta społeczność tłamsi w sobie wydarzenia sprzed lat, broniąc się przed niewygodną prawdą, która mogłaby zachwiać ich dotychczasowe życie.

To prawdziwy spektakl mistyfikacji, intrygi na najwyższym poziomie. W którym bierzemy udział, wchodząc w cudze życie w brudnych butach nie przejmując się, że pozostawiamy po sobie ślady. Ludzka ciekawość bierze górę i wraz z każdą stroną przepadamy, wnikając w rodzinne sekrety, które zaskakują, szokują i pozostawiają wiele pytań. Na odpowiedzi przyjdzie nam odrobinę poczekać, gdyż prawda jest szczelnie skrywana i należy odkryć wiele warstw nim pojawi się pierwszy promień prawdy dający nadzieję na rozwiązanie tej skomplikowanej sprawy.


Przy książce bawiłem się rewelacyjnie. Świetna intryga rodzinna, podsycana wstawkami z przeszłości przełomu lat 1939/1940 na kanwie rodzinnych wydarzeń. Dramaturgia, niepewność, wiele zwrotów w fabule. Ciekawie przedstawione relacje rodzinne i oczywiście zbrodnia. Wszystko osadzone w hermetycznej spółczesności w małej wsi podczas zimowej aury. Momentami miałem wrażenie, że czytam powieść znanej autorki, w której to jednym ze swych dzieł literackich za morderstwem stali wszyscy ;) Moje błędne założenie szybko zostaje rozwiane. Pojawiają się kolejne szczegóły prywatnego śledztwa, które nieco przybliżają nas do kulminacyjnego momentu. Nim do tego djdzie pojawi się wiele emocji. Zerwane więzi rodzinne, powielanie schematu rodzinnego, choroba psychiczna, wspomniana trauma to tylko kilka elementów, które budują mocno psychologiczną rozgrywkę na małej przestrzeni. Wywołują duszną atmosferę, w której o krok do następnej tragedii. Również podsycanie fałszywych tropów za pomocą starych legend i wierzeń jest również ciekawym posunięciem, dodającym charakteru całej opowieści. Pozostawiając czytelnika z pytaniem, na które każdy będzie szukał własnej odpowiedzi.

Czy wszelakie zło może być przekazywane "w genach" z pokolenia na pokolenie?



Z ogromną niecierpliwością wyczekuję kolejnej książki Urszuli Kusz-Neumann.
Książka była bardzo ciekawą, mroczną podróżą, która dostarczyła wielu emocji.