Pomyśl dwa razy recenzja

Nowy kryminał Cobena to jak spotkanie z dawno niewidzianymi przyjaciółmi - Myronem Bolitarem i Winem. Poznałam ich ponad 20 lat temu, w innej rzeczywistości, tej bez dzieci i problemów dorosłych ludzi. A czas leci - i dla bohaterów, i dla mnie. I to właściwie dosyć smutna refleksja. Przede wszystkim przestały mnie śmieszyć przepychanki słowne. Poza tym zaczynam martwić się o zdrowie bohaterów, zamiast ich podziwiać. No i nie wiem, czy to ja się zestarzałam, czy Coben. A może oboje?

Poza tym jednak historia w starym, dobrym cobenowskim stylu. Czyli jak zwykle z pogranicza prawdopodobieństwa, za co bardzo cenię autora. Czasem potrzeba takiej ucieczki od rzeczywistości w świat bajecznie bogatych, wytrenowanych niczym komandosi (albo lepiej), zawsze stojących po stronie dobra bohaterów. W świat, który jest czarno-biały. I naiwny, jak ten amerykański sen, w którym ciężka praca zostaje nagrodzona, zło ujarzmione, a każdy może mieć wielki dom z basenem. Gdzie ludzie są dobrzy, bez światłocienia.

A jaka to tym razem historia? Otóż Myron wraca do swojej agencji i od razu pojawia się u niego FBI w sprawie jego zmarłego przyjacielowroga (ich wzajemne relacje naprawdę dobrze określa sformułowanie "to skomplikowane", więc nie będę szczegółowo ich tłumaczyć, w każdym razie m.in. ktoś komuś zniszczył karierę, a ktoś inny był ojcem dziecka, które ten drugi wychowywał). Okazuje się, że ów przyjacielowróg wcale nie musi być martwy, za to może być wplątany w morderstwo. Bolitar wyrusza więc na poszukiwania i ratunek. Oczywiście towarzyszy mu Win, pomagają stare znajome: Esperanza Diaz i Wielka Cyndi. Tylko Hester Crimstein, podobnie jak rodzice Myrona, odpoczywa na emeryturze. Za nimi wszystkimi też tęskniłam. Jest też Manhattan i New Jersey, czyli dobrze znajome miejsca. Nigdy nie byłam w Stanach, ale w cobenowskim świecie czuję się jak w domu🙂

Tak się więc zaczyna ta historia, a jak się skończy? Wiadomo. Będzie dużo trupów, sporo zwrotów akcji, bijatyk i strzelanin. Tego oczekujemy, to przyjmujemy z aprobatą i ukontentowaniem.

Dobrze, Myronie, że wróciłeś, naprawdę! Ale uważaj na siebie, bo lata już nie te.