Efekt pandy recenzja

Ach!!! Och!!! Jak mi się tę książkę fantastycznie czytało! Coś pięknego pod każdym względem! Języka - bo napisana pięknie, po polsku, a nie "po polskiemu", inteligentnie, z humorem, do śmiechu, ale i do zastanowienia się, no a okładka mówi sama za siebie ... 😁
Już pierwsze zdania zapowiadają, że będzie się działo, oj będzie! – Tereska Trawna postanawia strzelić w pysk zbrodzienia i zamiar ten mniej więcej realizuje …
A dalej jest dokładnie opisane jak do tego postanowienia doszło...
Tym razem rolę spiritus movens pełni matka Tereski, Briżit Roulon, która wpada z wizytą do córki. I zamiast, jak zwykle, po dwóch – trzech dniach zniknąć w przestworzach odlatując do Francji, do męża, przy niedzielnym śniadaniu informuje rodzinę, że załatwiła dla siebie, córki i wnuczki, a nawet ich suczki, ściśle babski wypad do spa. I radośnie dołączyła do ekipy teściową Tereski, Mirę, która akurat w tym momencie wpadła z wizytą …
Bo dla Briżit nie istnieje niemożliwe. Jeśli czegoś chce, to to dostaje i nie ma by ktoś stanął jej na drodze i pokrzyżował to co sobie postanowiła.

Spodziewałam się, wiedząc JAK pisze Marta Kisiel i po przeczytaniu „Dywanu z wkładką”, że kolejne sceny z życia Tereski Trawnej będą nie mniej świetnie przedstawione, ale z pełną świadomością tego co piszę, informuję, że kontynuacja jest, moim zdaniem oczywiście, dużo lepsza od części poprzedniej …
Nie powiem, że lepiej nie czytać w miejscach publicznych, bo nie widzę nic złego w tym, że ktoś się śmieje, a ta książka bawi do łez, ale zalecałabym ostrożność osobom, które lubią czytając jeść i pić … a zwłaszcza osobom, które czytają o późnej porze, w pomieszczeniu, gdzie ktoś inny już śpi …
A jeśli ktoś ma odmienne zdanie, to mi to nie przeszkadza - wolno być niezadowolonym z lektury, bo np. w zakończeniu okazało się, że z dużej chmury spadł mały deszcz. Ale też mi wolno zachwycać się bezgranicznie i marzyć o chociaż jeszcze jednej części z Tereską i jej rodziną w roli głównej …

Dla większości czytelników komedia kryminalna kojarzy się z Joanną Chmielewską, jej twórczość jest wzorcem i odniesieniem.
Wielu próbowało pisać jak ona, różnie to wychodzi, ale, znów moim zdaniem, nie w tym rzecz, by pisać jak Joanna Chmielewska. Rzecz w tym by pisać RÓWNIE DOBRZE i być sobą, nie silić się na tytuł "druga Chmielewska"
Marta Kisiel tak właśnie pisze - i świetnie, i znakomicie, i po swojemu 😁
Gorąco polecam!♥️♥️♥️