Miłość i mordercze parówki recenzja



Twórczość Iwony Banach jest dość specyficzna - albo się kocha autorkę i jej dzieła, albo omija szerokim łukiem.
Ja - kocham.
Podziwiam poczucie humoru, fantazję, wiedzę i warsztat pisarski pani Iwony. Zachwycam się pełnym sarkazmu i ironii punktowaniem wszystkich przywar, wad i absurdów obecnych czasów takich jak bezkrytyczna wiara w to, co opublikowano w internecie, dążenia za wszelką cenę do zdobywania lajków i followersów, klapki na oczach, nie dające dostrzec tego, co wprawdzie jest ważne - ale mało popularne w sieci, bo przecież ważniejsze jest posiadanie dobrze zrobionych paznokci niż dobrego serca ...

Ta prześmiewczość to motyw przewodni książek autorki, a mimo to wcale nie nudzi - bo treść każdej z nich jest inna. Co też daje do myślenia ...

W tej książce mamy miasteczko, a w nim uliczkę Rajską - miejsce spokojne, z poniemieckimi, pięknymi willami i fontanną z gargulcem
Mieszkający tu młody policjant, Kuba Rumorek, "do­ce­niał fakt, że nikt się zni­kim nie bił, wy­zwi­ska nie la­tały jak skow­ronki, awszyst­kie na­rzę­dzia, które lu­dzie mieli wrę­kach, słu­żyły do tego, do czego zo­stały stwo­rzone." W ogóle mieszkańcy "byli grzeczni, spo­kojni ina­wet jak ro­bili grilla, nie pusz­czali di­sco polo. Po pro­stu raj na ziemi."

Tak pięknie i ładnie było do dnia, w którym Jagoda, najbliższa sąsiadka Kuby, wróciła z Irlandii. Umęczona podróżą w towarzystwie paskudnych bachorów i wyjątkowo wnikliwą kontrolą celną, marzyła tylko o wypiciu czegoś mocniejszego (na odreagowanie) w samotności i ciszy własnego domu. Będąc już blisko celu zauważyła, że w jej salonie pali się światło, poruszające się cienie sugerowały, że ktoś tam jest, a za sobą usłyszała tupot, dyszenie i okrzyki "Zabiję cię, ty krowo!" Nic już nie myśląc rzuciła się do ucieczki i wpadła w najbliższe otwarte drzwi - do domu Kuby ...

Było to jak najbardziej słuszne - bo za chwilę okazało się, że w jej domu znajdował się trup i ślady budzące tak grozę jak i oszołomienie swoją dziwnością.

I tak to na ulicy Rajskiej rozpętał się armagedon, który pokazał jej prawdziwe oblicze ...
Od tego momentu radzę czytać w miarę uważnie - bo stopień zakręcenia fabuły jest wysoki i można się pogubić w działaniach policji i mieszkańców ulicy.
Kogo i czego tu nie ma!
Kamila, zajadła weganka, miała narzeczonego -ale "Ode­szła, oskar­ża­jąc go o zdradę, kiedy przy­ła­pała go wba­rze zke­ba­bem. Była chyba je­dyną ko­bietą zdra­dzoną nie z inną ko­bietą, a z bułą wy­peł­nioną mię­sem."
Nobliwy pan, który był aluzjonistą - "Wy­star­czyło tylko coś wie­dzieć i ro­bić do tego wła­śnie alu­zje. Cza­sami na­wet same alu­zje wy­star­czały, bo lu­dzie sami so­bie wszystko do­śpie­wali i jesz­cze za­pła­cili."
W okolicy grasowały czupakabra i kryptydy - tyle, że nikt ich nie widział ...
Nikt też nie widział mordercy - ale trupy były, jak najbardziej martwe i rzeczywiste ..
Są też, jakże by nie, mordercze (bo mięso zabija!) parówki
oraz jaskinia hazardu, miod z dodatkiem cbd itp., porachunki mafijne, pogłoski o skarbie ...
A wszystko to zadziało się, jak na ironię, na ulicy RAJSKIEJ.
Opisane niepowtarzalnym stylem autorki bawi i daje do myślenia

A mi naprawdę jest bardzo miło, że ta książka jest dokładnie tym, o czym informuje napis na okładce - komedią kryminalną. Taką prawdziwą.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.