Mnogość rzeczy recenzja

"Największa miłość nigdy nie jest spełniona"

Ona i on - dwie tak bardzo od siebie różne osoby. On fizyk, naukowiec. Ona kochająca sztukę aktorka. Wydawać by się mogło, że tych dwoje nie łączy nic, a jednak połączyło ich wszystko. Miłość tak niespotykana, tak różna od zwykłej namiętności, czy pożądania. Przepełniona często bólem. Los ich nie szczędził, a wręcz okrutnie doświadczył. Zarówno w przeszłości, która była przesiąknięta strasznymi wydarzeniami, jak i później kiedy zamknęli się w swojej kapsule.

Autor ukazał przejmujący obraz ludzi, którzy byli ze sobą nie dlaczegoś, a pomimo. I nawet później, kiedy zdawać by się mogło, że nie mają szansy na spełnienie, to spełnienie nadeszło. Bo wierzyli, przede wszystkim wierzyli w siebie.

Tak pięknie, dogłębnie przejmującej i lirycznie napisanej historii nie czytałam nigdy. Miałam wrażenie, że zdania głęboko wnikają w moją duszę, wypełniając mnie smutkiem, bólem, ale i radością bohaterów. Czułam ich emocje, żyłam nimi, zastanawiając się, jak wiele można znieść w imię miłości.

"Chcieli przeżyć wielką miłość, dostali coś więcej". Dostali siebie. Idealnie nieidealni, tak doskonale pasujący do siebie.

Ta historia zostanie ze mną na długo. Czuję się nią przesiąknięta. Otuliła mnie niczym opadająca mgiełka. Żyje w moim sercu i umyśle uświadamiając, jak przemijalne są chwilę i jak powinniśmy czerpać z życia garściami. Bo życie mamy jedno, a prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. I trzeba łapać te ulotne chwile, cieszyć się nimi i żyć tak, jakby każdy dzień był naszym ostatnim.

Dziękuję autorowi książki za nią. To była niesamowita podróż wśród "łańcucha liter" i równań.

To było moje pierwsze spotkanie z Autorem, ale po tym, jaką czytelniczą ucztę zaserwował w "Mnogości liter" chce więcej. Książka porwała mnie już od pierwszych stron. Tak niezwykła i urzekająca.

Polecam z całego serca tą piękną, niepowtarzalną, tak niecodziennie napisaną historię o miłości, która może zdarzyć się tylko raz. Czytajcie bo warto. Gwarantuję Wam niesamowitą podróż.