Związanie losów. Kroniki Pierwszego Proroctwa recenzja

Wyobraź sobie, że żyjesz w świecie Wiedźmina - niebezpiecznym, pełnym potworów i tylko magia cię chroni. Tylko, że po setkach lat z dnia na dzień magia znika całkowicie, a ty musisz przeżyć.

Ludzie schronili się za kamienną granicą, powoli zapominając o wojnie i zagrożeniach czyhających za nią. Wydawało się, że osiągnięto względny spokój, lecz oto nadszedł czas zmian, a możni tego świata przypominają sobie o pierwszym proroctwie, dziś niemalże zapomnianym. „Gdy wiatry zmian zerwą się po czterech stronach świata, nadejdzie czas rozstrzygnięcia, czas ostatecznej próby, która zadecyduje o losach ludzkości”.

Tak widzę świat stworzony przez Patryka Jaronia w Kronikach Pierwszego Proroctwa.

Jest to typowy pierwszy tom każdej fantastyki - wprowadzenie postaci, przedstawienie świata, zapoznanie z historią. Te wszystkie szczegóły są niezwykle ważne, bo to od nich zależy czy czytelnik zechce sięgnąć po drugi tom. Pan Patryk jak na debiutanta poradził sobie z tym nadzwyczaj dobrze. Mimo mnogości bohaterów akcja toczy się żwawo, nie odczuwa się przymusu przetoczenia przez setki stron, by dotrzeć z kalki opisów w końcu do głównej fabuły.

Widać, że autor naprawdę sam czuję to co opisuje i wciąga przy tym w głąb książki.

Nie ukrywam, że "Związanie Losów" to dla mnie całkowity nowy świat fantasy. Chociaż oczywiście niektóre wątki skojarzyły mi się z innymi znanymi produkcjami czy grami planszowymi, dotychczas w fantastyce normą był dla mnie świat, w którym magia jest głęboko zakorzeniona lub dopiero się pojawia, nigdy, że magia znika. Taki temat od razu mnie zainteresował.

Czymś nowym (zaskakującym) jest także brak głównych postaci kobiecych. Jak to tak bez walczących babek w fantastyce? Z początku trudno było mi się przyzwyczaić do opowieści tylu mężczyzn, ale z czasem przestało mi to przeszkadzać, a nawet bardziej pasowało mi do opowieści. No nie dało się ich nie polubić.

Takich udanych debiutów poproszę więcej. Teraz pozostało mi czekać na kolejny tom, a i pierwszy nie zostanie przeze mnie szybko zapomniany.

Za książkę dziękuję bardzo autorowi