Związanie losów. Kroniki Pierwszego Proroctwa recenzja

Zabierając się za książkę byłam zafascynowana nie tylko okładką, ale i świetnym opisem, który bardzo zapadał w pamięć. Co z tego wyszło?

Otóż po wojnie i upadku magii świat stał się bardzo niebezpiecznym miejscem, gdzie ludzie utracili moce, a krwiożercze potwory tylko czekają na sposobność zasmakowania ludzkiej krwi. Ludzie schronili się za kamiennym murem, który ma ich chronić i rzeczywiście, mimo problemów z żywnością zapanował względny pokój, ale nadszedł czas zmian i spełnienia proroctwa „Gdy wiatry zmian zerwą się po czterech stronach świata, nadejdzie czas rozstrzygnięcia, czas ostatecznej próby, która zadecyduje o losach ludzkości”.

W książce mamy poprowadzone cztery główne wątki. Pierwszy dotyczy admirała Reyes'a, który wraz z ekspedycją wyrusza zbadać dotąd niewystępujące zjawisko pogodowe zagrażające całemu kontynentowi. Drugi z nich, czyli trójka śledczych o niezwykłych umiejętnościach, ma za zadanie odnaleźć zaginionych członków pewnej rasy, którzy zaczęli ginąć w niewyjaśnionych okolicznościach. Kolejny mówi o generale Barsonie, który wyrusza z żołnierzami w niebezpieczną puszczę, by znaleźć powód dziwnego zachowania okolicznej fauny. Ostatni wątek tyczy się wykładowcy akademii magii posiadającego pamięć absolutną, który znudzony życiem nagle zauważa, że coś wisi w powietrzu.

Brzmi ciekawie prawda? Sama fabuła rzeczywiście intryguje i zachęca do lektury, ale…
Wykonanie nie było według mnie zachwycające, a szkoda, bo książka miała ogromny potencjał. Bardzo wiele rzeczy przeszkadzało mi podczas lektury, a szczególnie okropnie długie i wnikliwe opisy każdego bohatera, nawet tego, który zostaje wprowadzony na jeden rozdział, żeby pod koniec zginąć. Należy jednak pochylić czoło przed autorem, jeśli chodzi o szczegółowość przedstawienia świata i historii królestw, ponieważ tutaj rzeczywiście wszystko zostało bardzo dokładnie wykreowane i przemyślane co do szczegółu, jednak na dłuższą metę gubi to czytelnika w połączeniu z tak długim opisem postaci.

Nawet kiedy tak się człowiek wczyta… to i tak informacji jest zbyt wiele. Z ręką na sercu przyznaję, że w większości nudziłam się podczas lektury i musiałam powtarzać niektóre fragmenty, bo nie miałam pojęcia co się działo. Nie ma tu wielu zwrotów akcji i podejrzewam, że to z racji skupienia się na przedstawieniu czytelnikowi wszystkiego w ramach pierwszego spotkania i wprowadzenia w świat. Jednak! Miałam jeden ulubiony wątek – śledczych Tutaj lepiej było mi się połapać w intrygach, samym celu wyprawy, wydarzeniach i ich działaniu. Śledziłam ich losy z zaciekawieniem, a na dodatek – serio polubiłam tych trzech muszkieterów. Co do reszty… nie żywię ciepłych uczuć… szczególnie do wykładowcy, bo ręce przy nim załamywałam, ale nie będę się o tym rozpisywać.

Książkę zaliczam do słabych średniaków, a ponieważ jest to dopiero debiut pisarza trzymam za niego kciuki i czekam na tom drugi. Jestem ciekawa jak rozwinie się warsztat pisarski, no i oczywiście co się stanie z moimi muszkieterami.