Złoty Rycerz recenzja

Kocham mangi, kocham zapach druku i komiks, który jest za każdym razem inny. „Złoty Rycerz” to nie typowa opowieść o księciu z bajki, ma swoje plusy i minusy.

Owa manga to w sumie trzy opowiadania. Dwa dłuższe i jedno krótsze. Coś co trochę mi psuło całość była właśnie opowiastka pierwsza – gdzie główny bohater nie wiem czy jest ofiarą, bo chce czy też bohaterem na jakiego wykreowała go autorka. Postawiłam jednak, że nasz Shirou to jednak bohater, bo tak właśnie traktowali go obywatele wioski, w której uchodził za „złotą rączkę”, która ściągła kota z drzewa czy też pomogła komuś w opałach. To taka trochę historia z morałem, gdzie należy sobie pomagać i nie ważne ile kto ma zawsze znajdzie jakiś drobiazg w podzięce.

Drugim opowiadaniem jest kobietka, piastunka dzwonu, Anzu. Żyła w krainie, gdzie wszyscy ludzie byli przekonani, iż nie tylko są atakowani przez inne nacje, ale i wrogo nastawieni do każdego przyjezdnego. Mimo to dziewczyna i jej dwóch przyjaciół uratowali życie jednemu „obcemu” – o tym co wydarzyło się dalej oczywiście musicie przekonać się sami, ale obiecuję, że i tutaj znajdziecie kolejny morał. Tym razem dowiecie się, że nie trzeba wiele, by prawda została odkryta, a wroga sobie ludność mogła zostać sąsiadami.

Ostatnim najkrótszym opowiadaniem jest opowiastka, kilkustronicowa o młodej damie, która chciała kupić ukochanemu upominek i trafia do sklepu z tysiącem różności. Jak pewnie się domyślacie tutaj także jest przesłanie, ale to zostawiam już dla Was, byście mieli małą wisienkę na torcie =) Każda z tych historii jest okraszona śliczną kreską, przekazem, o którym warto pamiętać i myślę, że znajdzie masę fanów takiej właśnie tematyki.