Szyfr magii recenzja

“Szyfr magii” to książka, która zabiera Czytelnika do świata pełnego tajemnic, gdzie to co realne, przeplata się z tym, co niezwykłe. Powieść zaczyna się dosyć zwyczajnie, ale nie daj się zwieść pozorom. Pierwsze rozdziały to zapoznanie Czytelnika z głównymi bohaterami, utrzymane w obyczajowym klimacie. Alicja po rozwodzie postanawia zamieszkać w posiadłości na wsi, którą odziedziczyła po swojej ukochanej babci. Zaraz po przyjeździe do miasteczka wita ją nieprzyzwoicie przystojny, ale i irytujący mężczyzna. To znajomy jej kuzynki, który pod nieobecność dziewczyny przekazuje Alicji klucze do domku. Bardzo lubię wyraziste postacie w książkach, a Samuel, bo tak ma na imię nasz “klucznik”, został świetnie wykreowany przez Autorkę, Panią Izabelę Piorun. Kiedy tylko pojawiał się na kartach tej historii, każdorazowo i momentalnie miałam przed oczami wyobraźni sławnego aktora, Chrisa Hemswortha - kto zna, ten wie jak taka wizualizacja potrafi uprzyjemnić lekturę ;) Niestety nie mogę powiedzieć tego samego o głównej bohaterce, gdyż nieco uwierały mnie jej niedojrzałe i nazbyt egzaltowane zachowania, które do osoby w jej wieku i po jej doświadczeniach totalnie mi nie pasowały. Ścieżki tej dwójki przecięły się nie bez powodu, bo Lili (niektórzy tak właśnie ją nazywali) nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, jakie tajemnice skrywają okoliczni mieszkańcy. Nie wie też, jak ważną rolę ma odegrać ona sama w zbliżających się wydarzeniach. Kiedy z dnia na dzień zaczynają dziać się dookoła coraz to bardziej niepojęte rzeczy, a rzeczywistość przeplata się ze snami, początkowy realistyczny ton powieści zostaje zaprawiony idealną dozą fantastyki. Bardzo lubię tego typu połączenia, a “Szyfr magii” tworzy wręcz idealną kompozycję.

Powieść jest debiutem literackim Autorki, w moim odczuciu wielce udanym. Lekkość języka i błyskotliwość całej historii sprawiły, że wydarzenia wciągnęły mnie bez reszty. Piękne opisy otaczającej bohaterów rzeczywistości, niepostrzeżenie przenoszą Odbiorcę do magicznych lasów przylegających do Starych Łąk. Po początkowo niespiesznych rozdziałach, które toczą się spokojnym, sennym rytmem, akcja nagle zrywa się do galopu, niczym narowisty wierzchowiec. Nie daje Czytelnikowi chwili ani chwili wytchnienia, aż do satysfakcjonującego zakończenia. Wraz z ciekawą fabułą, szczyptą niebezpieczeństwa, magii sił czterech żywiołów i subtelną historią miłosną, książka przemyca także ponadczasowe wartości, o których nie powinno się zapominać. Bardzo polecam tę lekturę nie tylko podczas trwających ciepłych, wiosennych wieczorów, ale też na każdy inny czas!