Szukając nadziei recenzja

„-Nie ma czegoś takiego jak mały problem- powiedział nie odrywając wzroku od horyzontu, drzewa podrygiwały na wietrze. - Dla każdego wielkość jest kwestią indywidualną.”

„Muzyka nie tylko uzdrawia, lecz także rani duszę, gdy do gry wchodzą wspomnienia.”

Basia straciła do mężczyzn zaufanie. Po ostatnim nieudanym związku zbudowała wokół swojego serca wysoki mur i nie chce tam wpuszczać żadnego z nich. Ma przyjaciół i kochającą rodzinę na których zawsze może liczyć i to jej na razie w zupełności wystarcza.

Konrad pracuje w radiu. Z pasją prowadzi wieczorną audycję a w ciągu dnia oddaje się innym zamiłowaniom. Gra na gitarze, pisze własne teksty a nawet maluje. Pewnego dnia dowiaduje się że odziedziczył po zmarłej ciotce, której w gruncie rzeczy nawet nie znał dom na wsi.

„Ale może ten spadek był jakąś wygraną na loterii, organizowanej przez los? Loterii, w której nagrodą nie były grube miliony, tylko możliwość oderwania się od codzienności?

Konrad postanawia na kilka dni odpocząć od miejskiego zgiełku a przy okazji obejrzeć odziedziczony dom. W tym samym czasie Basia rusza do rodzinnej wsi by spędzić tam urlop. W te wakacje drogi Basi i Konrada połączą się ale czy dwa poranione serca są skłonne do jakichkolwiek uczuć wobec siebie?

Powieść Adrianny Klary Kłosińskiej jest niczym miód na serce. Jest jak ciepły kocyk w chłodne dni. To zasługa przede wszystkim oryginalnego stylu pisania autorki. Czytając tę książkę odczuwa się i to bardzo intensywnie klimat lata na wsi. Sama pochodzę z niewielkiej miejscowości więc jest mi on bliski.

Historia Basi i Konrada jest zupełnie inna od tych które poznałam do tej pory. Ich uczucie rozwija się bardzo wolno. Miałam wrażenie że wątek romansu zszedł tu na dalszy plan ustępując miejsca relacjom rodzinnym. To miłość rodzicielska, siostrzana i przyjacielska wiodła tu prym. Potrzebowałam takiej książki. Potrzebowałam odpocząć od wulgarnych, przesiąkniętych erotyzmem i przemocą lektur. Przyjemnie było zatopić się w tak ciepłej, delikatnej ale i emocjonującej powieści.

„Szukając nadziei” polecam szczególnie w okresie jesienno zimowym kiedy na zewnątrz ciemno i zimno. Ta książka rozgrzeje wasze serca i wprawi w melancholijny nastrój.