Szóstka recenzja

Przemysław Kowalewski, po swojej debiutanckiej powieści „Kozioł”, zaskarbił sobie miejsce w czołówce moich ulubionych polskich pisarzy. Całe szczęście, że nie kazał nam długo czekać na swoją kolejną powieść. „Szóstka”, kolejna historia z Ugne Galantem w roli głównej, utwierdziła mnie w przekonaniu, że miejsce Przemysława Kowalewskiego w czołówce autorów, jest jak najbardziej zasłużone.

Grudzień 1967 roku. W Szczecinie dochodzi do katastrofy kolejowej, w której pod kołami szóstki ginie kilkanaście osób, a kilkaset trafi do szpitali. Następnego dnia w mediach pojawia się informacja, że nie był to zwykły wypadek.
Minister spraw wewnętrznych powołuje grupę osób, których zadaniem jest zbadanie kulis wypadku. Ugne Galant wraz z kilkoma śledczymi poszukuje osób ratujących poszkodowanych po wypadku tramwaju, którzy mogli być świadkami niecodziennych wydarzeń. Jednak krok przed nimi jest ktoś, kto zrobi wszystko, by prawda nie ujrzała światła dziennego.

„Szóstka” to historia, która zasługuje na miano kryminału idealnego! Lektura książki wciąga od pierwszych stron, a niepowtarzalny klimat powieści, sprawia, że trudno jest oderwać się od lektury. Doskonale wykreowani bohaterowie, duch lat 60. i intrygujące śledztwo, to wszystko składa się na rewelacyjnie skrojony kryminał w stylu retro. Uwielbiam takie powieści, kiedy kartkując ich strony, oczami wyobraźni mogę zobaczyć poszczególne wydarzenia. Autor idealnie przedstawia nam klimat tamtych czasów, co sprawia, że historia zawarta na kartach książki staje się bardzo realna. Choć „Szóstka” jest wytworem wyobraźni autora, powieścią fikcyjną, to oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, a to jest dodatkowy atut tej historii.
„Kozioł” zrobił na mnie piorunujące wrażenie, ale „Szóstką” autor udowodnił mi, że ma prawdziwy talent pisarki. Przemysław Kowalewski zrobił szczegółowy research i widać, że poświęcił mnóstwo czasu na powstanie tej książki, która jest idealnym połączeniem faktów historycznych z fikcją literacką. Tutaj wszystko idealnie ze sobą współgra. Książkę czyta się płynnie, z ogromnym zaciekawieniem i zaangażowaniem. Rozpoczynając lekturę, nie spodziewałam się, że pochłonie mnie do tego stopnia, że przeczytam ją w tak ekspresowym tempie.
Gratuluje autorowi kolejnej rewelacyjnej historii i z niecierpliwością wyczekuję kolejnej powieści. Was natomiast zachęcam do sięgnięcia po „Szóstkę”, a tych, którzy jeszcze nie znają pióra Piotra Kowalewskiego, do poznania jego twórczości.