Gorączka w Hawanie recenzja

Niesamowita książka bodajże najlepszego kubańskiego pisarza – Leonardo Padury. Kryminał to nietypowy, lecz wytrawnych smakoszy tego gatunku nic nie zdziwi! A po książki tego autora naprawdę warto sięgnąć.
Porucznik Mario Conde dostaje nową sprawę – zniknięcie ważnej persony z Ministerstwa Przemysłu, a także jego licealnego znajomego – Rafaela Morina Rodrigueza, niezbyt lubianego za swoją nieposkromioną ambicję i brak skazy, zaś jego żona, Tamara, to niespełniona miłość porucznika. W wątek kryminalny wkrada się iście kubańska namiętność, okraszona szczyptą melancholii, wynikającej z osobowości naszego głównego bohatera.
Rozwikłanie zagadki kryminalnej staje się tu poniekąd pretekstem do prowadzenia czytelnika po ulicach i zaułkach Hawany. Wraz z porucznikiem podejmujemy osobliwą podróż po barach, biurach, ciasnych mieszkaniach czy przestronnych willach, poznajemy dzielnicę pełną starych znajomych i przyjaciół. To wszystko zostaje spowite dymkiem prawdziwego hawańskiego cygara, palonego przez szefa w niemalże mistycznym uniesieniu albo zasnute dymem tanich papierosów Condego, palonych w pośpiechu i nadmiarze. Takiej Kuby nie znajdzie się w najlepszych przewodnikach turystycznych!
Opowieść biegnie dwutorowo: pierwszy nurt dostarcza nam coraz to nowych (i nierzadko zaskakujących) poszlak w sprawie porwania, drugi zaś jest sentymentalną podróżą Condego w przeszłość, do czasów licealnych nadziei i marzeń, kiedy wszystko było możliwe, Chudy (najlepszy przyjaciel Maria) był jeszcze chudy, a krągłości koleżanek z klasy kusiły swą niedostępnością. Daleko mu do Jamesa Bonda, za to wiele cech zdaje się go łączyć z Borewiczem. "PRL" a la cubana w pełnym rozkwicie. Wnikliwe oko Leonardo Padury, wykształcone na dziennikarskim warsztacie, nie przepuści zaś żadnego szczegółu i nie oszczędzi żadnego smakowitego spostrzeżenia.
Polecam naprawdę bardzo, bardzo gorąco!!!