Schronisko recenzja

Podczas turnieju szachowego dla młodzieży zostaje uprowadzona trzynastoletnia Elissa. Porywacze przetrzymują ją w piwnicy domku w lesie. Codziennie odwiedza ją jednak dwunastoletni Elijah. Dziewczyna próbuje różnymi sposobami nakłonić go do pomocy, lecz chłopak jej odmawia i nie chce, aby opuszczała lasu.

Wiele opinii, w tym te znajdujące się na skrzydełku książki, sugerują mroczny i zaskakujący thriller. I w pewnym sensie tak jest, bo mroku tutaj od początku nie brakuje. Z tym zaskakiwanym trochę się nie zgodzę, bo kilku elementów z finału się domyśliłam. Nie da się jednak zaprzeczyć, że i to, co dzieje się w głowach bohaterów jest bardzo interesująco. Zwłaszcza jeśli chodzi o Elijaha, który od początku jest postacią niejednoznaczną. W pewnym momencie to jego perspektywa bardziej mnie interesowała. Natomiast Elissa ciekawiła mnie tylko w momentach “gierek”. Dziewczynka jest niewątpliwie inteligentna, tylko że jej przemyślenia trochę mnie nudziły. I dopiero jak z jej postacią zaczeło się więcej dziać to zaczęłam zwracać na nią większą uwagę. Ostatnia perspektywa prowadzona jest przez Mairead, policjantki prowadzącej śledztwo w sprawie porwania. Miałam jednak, wrażenie, że jej wątek był totalnie zbędny. Praktycznie wszystko, o czym się dowiedziała, czytelnik dowiadywał się pierwszy, bądź to samo było mówione przez bohaterów chwilę później. Z początku miałam nawet przeczucie, że będzie to postać rodem z kryminałów, która przez całe dochodzenie będzie wyjaśniać niejasności. I chyba autor próbował tak to skonstruować, lecz według mnie niezbyt mu to wyszło.

Niestety z historią polubiłam się dopiero po 100 stronach. Pierwsze opisy po prostu mnie nie wciągnęły. Jednak później jest tylko lepiej! Nie mogłam się oderwać od historii oraz co chwilę obstawiałam, kto porwał Elisse. Pewien obrót spraw nawet mnie zaskoczył. Poza tym podobało mi się, w jaki sposób została stworzona relacja pomiędzy Eliijahem a Elissą. Nie była to słodko-pierdząca przyjaźń, tylko prawdziwa i zgrana z sytuacją, w której się znaleźli.

“Schronisko” okazało się ciekawym i całkiem niezłym thrillerem, a jednocześnie debiutem Sama Lloyda. Nie jest to coś, co wami wstrząśnie. Podejrzewam, że fani thrillerów psychologicznych czytali lepsze powieści. Jednak z historią Elissy i Elijaha dobrze spędza się czas. Dlatego też myślę, że warto poświęcić jej czas. A ode mnie dostaje 6.5/10.