Schronisko recenzja

Schronisko na mojej półce czekało na swoją kolej coś koło roku czasu. Przy pierwszym podejściu, porzuciłam czytanie po 70 stronach. Za drugim podejściem postanowiłam ją skończyć.

Historia o porwaniu (i to nie jednym). O tajemnicach takich, że włos się jeży. Czy w obliczu przetrwania, jesteśmy w stanie zrobić wszystko by ocalić swoje życie? Czy jesteśmy zdolni zabić?

Wystarczy na nią spojrzeć i nie sposób obok niej przejść obojętnie. Okładka aż krzyczy, aby ją wziąć, zabrać do domu i pochłonąć w jeden wieczór. Jednak nie jest to takie proste - szczególnie dla osób, które cenią sobie w lekturze dialogi i większą interakcję między bohaterami.

Na początku ciężko było się na niej skupić. Mimo iż, książka nawiązuje do porwania to w moim odczuciu brakowało idącej za tym fali emocji. Nowe fakty, które autorka nam dawkowała były tylko formą informacyjną o toczącej się sprawie. Elissa jakby sama nie dawała odczuć czytelnikowi tego jak bardzo się boi. Jak na trzynastoletnią dziewczynkę mało co ją martwi w tej sytuacji.

Historia toczy się powolnym tempem, mamy tu dużo opisów otoczenia, pomieszczeń oraz ludzi. Bohaterów mamy tu sporo, a co kolejny ma coraz dziwniejsze imię - zdecydowanie przez to mniej zapadają w naszej pamięci. A ja bardzo lubię zapamiętywać bohaterów.

Życie Mairead skupione jest głównie na sprawie odnalezienia Elissy i nie mamy zbytniej okazji poznać ją szerzej. Poza wzmiankami o jej powrotach do domu czy rozmowach telefonicznych z mężem. Ma się wrażenie, że Mairead żyje tylko i wyłącznie pracą. Postać Annie również moim zdaniem została potraktowana po macoszemu, a sięgnięcie w głąb jej umysłu mogłoby być naprawdę ciekawe. Tak samo wyjaśnienie tego co tak naprawdę z punktu psychologicznego działo się z Kylem.

Po przebrnięciu przez trudny początek ta historia naprawdę ma potencjał. Czuje się naprawdę mile zaskoczona, bo po przeczytaniu książki okazało się, że jest to debiut autora. Zdecydowanie udany, poza kilkoma małymi niedopowiedzeniami. W moim odczuciu za mało było scen, które wskazywałyby jednoznacznie, że komukolwiek działa się duża krzywda. Że to nie było tylko porwanie i zamknięcie w piwnicy.
Jednak mimo wszystko miło spędziłam z nią czas i trochę żałuję, że nie wróciłam do niej wcześniej.