Diabelski Igor. Syn Maksa recenzja

"Miałem dwadzieścia pięć lat, zostałem szefem rodziny mafijnej. Zabijałem, torturowałem, handlowałem bronią i narkotykami, byłem nieodrodnym synem Maksa"

Kochani, poznajcie Igora, syna Maksa, bohatera pierwszej części dylogii Magdy Rysy. Nasz tytułowy bohater dorasta i na naszych oczach z piętnastoletniego, niepokornego i buntowniczego chłopca wyrasta odpowiedzialny, ze swoim bagażem trudnych doświadczeń, złych decyzji i błędów młodości mężczyzna, który przejmuje dowodzenie w mafii. W Igorze ,od kilku lat kocha się Natalia, córka prawej ręki Maksa, Wesołego. Olga, młodsza siostra Natalii również ma ochotę na bliższa relacje z Igorem. Dziewczyna, w przeciwieństwie do Natalii, ma głębokie poczucie wolności i lubi dobrą zabawę, z czego ochoczo korzysta Igor. Jednak młodzieńcze decyzję przynoszą swoje przykre konsekwencje, czego najbrutalniej doświadczy Natalia. Igor w tym czasie również dozna wielu strat i tragicznych w skutkach sytuacji, które go diametralnie zmienią. Pod ich wpływem mężczyzna uświadomi sobie, co to znaczy kochać i być kochanym. Jednak ta, która mogła mi ofiarować miłość została przez niego okrutnie skrzywdzona. Czy mu wybaczy? Nie jest za późno? Ktoś ewidentnie poluje na rodzinę Wolettich... I po części udaje mu się dopełnić swego zadania. Czy Natalii grozi niebezpieczeństwo? Igor popełnia podobne błędy, które popełniał Maks, krzywdząc tym samym najbliższe mu osoby. Ojciec Igora jednak zawrócił że złej drogi, czy Igorowi się to uda?

"Diabelski Igor"...to dla mnie historia o dojrzewaniu, młodości, która mija pociągając za sobą przykre konsekwencje źle podjętych decyzji. To historia również o rodzinie. Nietuzinkowej rodzinie, która pomimo tego że miała nielegalne źródła dochodu, szanowała się nawzajem i wspierała w każdej sytuacji.
Nasz główny bohater to typ, który na początku nie wzbudza sympatii, a wręcz działa odpychająco. Jednak z czasem fajnie obserwować jego wewnętrzną przemianę, chociaż jednego nie mogę mi darować...ale dowiecie się sami, czytając książkę. Powieść zagwarantowała wiele wrażeń. Działo się tu naprawdę bardzo dużo.

Fabuła obfitowała w liczne zwroty akcji, którymi można byłoby obdzielić dwie książki. I właśnie akcja przysłoniła mi trochę stronę uczuciową naszych bohaterów, które potraktowane nieco po macoszemu, nie oddawały mi realnych kreacji bohaterów, zarówno pierwszo- jak i drugoplanowych. Szkoda, bo potencjał fabularny był ogromny. Zabrakło mi tu tych emocji ze strony bohaterów. Nie mniej jednak książka warta polecenia. Ciekawa fabuła i nieprzewidywalność akcji sprawiło, że wciągnęła się w tą historię i przeczytałam ją w ciągu paru godzin. Narracja, z perspektywy wielu osób, pozwoliła na różne postrzeganie wydarzeń fabularnych. Książka dedykowana dla czytelnika niewymagającego, a to za sprawą prostej o nieskomplikowanej konstrukcji i słownictwa.