Utracony raj recenzja

Juliette od dziecka wychowywała się w mafijnym świecie, w końcu jej ojciec stał na jego szczycie. To ona miała przejąć po nim władzę, chociaż wcale tego nie chciała. Pragnęła zniknąć, odejść ze świata mafii, jednak z niego się nie odchodzi. To oznaczałoby śmierć nie tylko dla niej, ale też dla ukochanej matki. Jednak pewnego dnia jej matka zostaje zamordowana, a jej ostatnie słowa są skierowane do Juliette. Każe jej uciekać jak najdalej, nie patrząc się za siebie i Anna dokładnie to robi.
Mija dziesięć lat, podczas których różnie bywało, jednak teraz jest już dobrze. Juliette ułożyła sobie życie, jest szczęśliwą matką i żoną. Wierzy, że mafię zostawiła daleko za sobą i już nigdy nie będzie musiała o niej myśleć. Myliła się i to bardzo. Dziwne zachowanie męża jest początkiem końca jej ułożonego życia. Jej córeczka Chloe zostaje uprowadzona, znika razem z mężem kobiety i to dopiero początek tego, co ma się stać. Juliette prowadząc śledztwo na własną rękę, trafia w ręce przyjaciela męża, mężczyzny, który okazuje się, kimś zupełnie innym niż myślała. Pobita, zgwałcona, na granicy życia myśli, że to już koniec, że nigdy więcej nie zobaczy ukochanej córeczki. Wtedy wpada w ręce największego wroga ojca-Liama Harrisa. Czy mężczyzna okaże się jej wrogiem, czy sprzymierzeńcem? Czy Juliette odbije się od dna? Czy odnajdzie córeczkę? Kim naprawdę okaże się jej mąż? Czy życie Juliette będzie jeszcze szczęśliwe?

Książka jest debiutem pani Anny Wójcik i moim skromnym zadaniem jest to jeden z najlepszych debiutów, jakie ostatnio czytałam, a nie było tego mało. Historia Juliette była świetna, ciekawa, wciągająca, nie jednokrotnie mnie zaskoczyła. Bardzo podobały mi się dialogi między kobietą a Liamem, to ich przekomarzanie. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyły mi emocje. Poruszane są w niej tematy, które dla wielu nie są proste jak np. uprowadzenie dziecka. Akcja poprowadzona dość sprawnie, z ciekawymi zwrotami.

Główną bohaterką jest Juliette. To kobieta, która w jednej chwili straciła swój poukładany świat. Według mnie jest uparta, konsekwentnie dąży do celu, jakim jest odnalezienie córeczki. Były momenty, w których nie do końca zgadzałam się z decyzjami, jakie podjęła, jednak ogólnie ją polubiłam.

„Utracony raj” to książka, która bardzo mi się podobała i z niecierpliwością wypatruję kolejnego tomu. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/07/utraconyrajwydawnictwoniezwykle.html