Utracony raj recenzja

" Utracony Raj" ~ A. Wójcik

[...] 𝐖𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐨 𝐰𝐲𝐠𝐥𝐚𝐝𝐚 𝐢𝐝𝐞𝐚𝐥𝐧𝐢𝐞, 𝐠𝐝𝐲 𝐩𝐚𝐭𝐫𝐳𝐲𝐦𝐲 𝐧𝐚 𝐜𝐨𝐬 𝐳 𝐛𝐨𝐤𝐮 𝐢 𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐢𝐝𝐳𝐢𝐦𝐲 𝐰𝐧𝐞𝐭𝐫𝐳𝐚. 𝐆𝐝𝐲 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐣𝐫𝐳𝐲𝐦𝐲 𝐬𝐢𝐞 𝐛𝐥𝐢𝐳𝐞𝐣, 𝐦𝐨𝐳𝐞𝐦𝐲 𝐝𝐨𝐬𝐭𝐫𝐳𝐞𝐜 𝐜𝐨𝐬 𝐰𝐢𝐞𝐜𝐞𝐣 𝐧𝐢𝐳 𝐬𝐚𝐦𝐞 𝐳𝐚𝐥𝐞𝐭𝐲, 𝐚𝐥𝐞 𝐠𝐝𝐲 𝐣𝐞𝐬𝐭𝐞𝐬𝐦𝐲 𝐰 𝐬𝐚𝐦𝐲𝐦 𝐬𝐫𝐨𝐝𝐤𝐮 𝐰𝐭𝐞𝐝𝐲 𝐭𝐚𝐤 𝐧𝐚𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞 𝐩𝐨𝐳𝐧𝐚𝐣𝐞𝐦𝐲 𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞[...]

Opis autorski :
Z mafii nie da się uciec. Juliette naiwnie wierzyła, że będzie to możliwe.

Juliette od dziecka rozumiała prawa rządzące jej światem. Wiedziała, kim jest jej ojciec i czym się zajmuje. A co gorsza, że kiedyś ona jako jedynaczka będzie musiała przejąć rodzinny biznes i stanąć na czele organizacji mafijnej.
Nie mogła się na to zgodzić.
Niestety Juliette miała związane ręce. Zdawała sobie sprawę, że każda próba ucieczki będzie oznaczała śmierć i to nie tylko dla niej, ale również dla ukochanej matki. Jednak los dał kobiecie szansę, chociaż nie taką, o jakiej marzyła, bo do drogi ku wolności odprowadziły ją martwe oczy matki.

Juliette uciekła.

Dziesięć lat później kobieta prowadzi zwyczajne życie. Ma męża i małą córeczkę, a dramatyczna przeszłość wydaje się jedynie wspomnieniem. Jednak niebezpieczeństwo jest bliżej, niż myślała.
Kiedy Juliette będzie na granicy życia i śmierci, Liam Harris, największy rywal i wróg jej ojca, zaoferuje pomoc. Dziewczyna szybko się przekona, że budowanie przyszłości na kłamstwach ma straszliwą cenę.

[...] 𝐙𝐰𝐢𝐚𝐳𝐞𝐤 𝐛𝐮𝐝𝐨𝐰𝐚𝐧𝐲 𝐧𝐚 𝐤𝐥𝐚𝐦𝐬𝐭𝐰𝐢𝐞 𝐧𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐭𝐫𝐰𝐚 𝐩𝐫𝐨𝐛𝐲, 𝐧𝐚 𝐣𝐚𝐤𝐚 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐰𝐲𝐬𝐭𝐚𝐰𝐢𝐨𝐧𝐲[...]

Utracony Raj to książka, która mnie zaciekawiła dosyć bardzo. Po raz pierwszy od dawna spotkałam książkę, w której to główna bohaterka pochodziła z mafijnej rodziny. Biorąc ją do ręki już po opisie mogłam się spodziewać co spotkam w tej historii jednak kompletnie nie sądziłam, że tak potoczą sie losy. Bohaterka kompletnie nie była według mnie dopracowana. Jej zachowanie nie było absolutnie adekwatne do sytuacji w jakich się znalazła. Uważam, ponieważ nie mogę tego stwierdzić w stu procent, że porwanie dziecka to wydarzenie które wstrząsnęło by większością matek. I nie umniejszam jej ruchom ratunku dziecka ale niektóre zachowania byly co najmniej dziwne. Uważam, że ucięto też niepotrzebnie wątek porwania. Liam to bohater mrożący krew w żyłach. Jest bezdusznym, bez względnym człowiekiem którego na pewno poznać bym nie chciała. Jednak jest tak barwną postacią, że na pewno może wzbudzać sinusoide emocji. Pióro autorki jest sympatyczne, urozmaicane opisami, które są jak dla mnie dobrze wyważone. Poboczne wątki choć ukrócone w moim mniemaniu nadają jeszcze lepszego obrazu sytuacją. Całość tworzy całkiem fajny, oryginalny pomysł, do wykończenia również nie mam co sie przyczepić. Myślę, że otwarte zakończenie pozostawia nie dosyć i z czystej ciekawości siegne po II Tom aby sprawdzić co jeszcze przyszykowała autorka.