Krok trzeci recenzja

 Gdy tylko ujrzałam w zapowiedziach książkę Bartosza Szczygielskiego, stwierdziłam że muszę koniecznie poznać tę historię. Thriller psychologiczny autorstwa rozwijającego się polskiego autora, zdawkowy opis wydawcy… Nie mogłam się doczekać! Prawdopodobnie przez moje nastawienie, oczekiwanie względem „Kroku trzeciego” były wysokie. Czy lektura im sprostała?

Od początku losy Magdy, głównej bohaterki powieści, są niezwykle tajemnicze. Jej życie przedstawione jest jako ustabilizowane… mimo, że od pewnego czasu podejrzewa swojego męża o zdradę. Fabuła nabiera tempa, gdy po kłótni małżonków, on przepada jak kamień w wodę. Magda wraz z przyjaciółką postanawia odnaleźć męża. Nie ma pojęcia, jak trudna i ciężka przeprawa ją czeka. Prawda w tym przypadku może nie okazać się wyzwalająca.

Warsztat pisarski Pana Bartosza od razu przypadł mi do gustu. Potrafi skutecznie zaciekawić czytelnika, a liczne metafory ubarwiają dopracowaną treść. Dodatkowo jestem pod ogromnym wrażeniem, że z taką łatwością poprowadził narrację pod postacią kobiety! Kobieca psychika potrafi być skomplikowana. Autor poradził sobie fantastycznie, świadczy to o sporej wiedzy na temat natury ludzkiej. Kompleksy, zazdrość, huśtawka nastrojów, częste niezdecydowanie. Postaci Magdy oraz Niny są świetnie wykreowane. Szczegółowe opisy przeżyć wewnętrznych i tajemniczość sprawiły, że mamy do czynienia z naprawdę dobrze skonstruowanym thrillerem. Podczas lektury odczuwalny jest niepokój oraz lekkie napięcie. Powieść wciąga bezlitośnie, byłam bardzo ciekawa rozwikłania całej zagadki, dlatego też przez kilka dni nie rozstawałam się z książką.

Chociaż przyznam Wam szczerze, że dziwna była ta historia. Ciągle pojawiały się nowe pytania, a główna bohaterka bywała irytująca i czasem zachowywała się nieracjonalnie. Czułam, że dopiero zakończenie wyjaśni co dokładnie kryje się za poszczególnymi wydarzeniami. I rzeczywiście, koniec powieści odpowiada na wiele pytań. Dawno żadne zakończenie nie wprowadziło mnie w takie osłupienie. Byłam w szoku, gdyż nie spodziewałam się jak wiele autor skutecznie zatuszował w swych „trzech krokach”. Moje odczucia z lektury były przeróżne, jednak ostatecznie po przemyśleniu, jestem na tak. Była to bardzo oryginalna książka, sądzę że każdy thriller psychologiczny powinien rodzić tak wiele pytań i w rezultacie zaskakiwać w tak niesamowity sposób. Panie Bartoszu, podziwiam! Już nie mogę się doczekać kolejnej powieści.