Łupieżcy niebios recenzja

Książka opowiada o chłopcu, który chciał tylko popisać się przed kolegami w Halloween. Jednakże wycieczka do nawiedzonego domu okazała się początkiem szalonej i niespodziewanej przygody.

Otóż Cole wraz z przyjaciółmi trafia na Obrzeża - miejsce, które leży między jawą i snem, rzeczywistością i wyobraźnią oraz rządzi się własnymi prawami. Naturalnie chłopiec chciałby jak najszybciej wrócić do domu, jednak wygląda na to, że to nie będzie takie łatwe. Okazuje się, że na Obrzeżach dzieje się źle! Magia traci na sile, a pięciu królestwom grozi niebezpieczeństwo. To właśnie Cole razem z nowymi przyjaciółmi,, będzie musiał wszystko naprawić i spróbować przeżyć na tyle długo, aby odnaleźć drogę do domu.
~*~

Kiedy sięgałam po powyższą powieść nie miałam zupełnie żadnych oczekiwań poza tym, że liczyłam na to, że będzie to lekka lektura, dzięki której będę mogła nieco odpocząć od książek dla dorosłych.

Faktycznie dostałam do ręki książkę, która mnie wciągnęła i okazała się być świetną rozrywką. Dodatkowo czytanie "Łupieżców Niebios" sprawiło, że przypomniałam sobie książki, które sama czytałam będąc dzieciakiem. Zatem przy okazji była to dla mnie swego rodzaju sentymentalna podróż do dzieciństwa, podczas którego zdarzało mi się sięgać chociażby po książki z serii "Szkoła przy cmentarzu".

"Łupieżcy Niebios" to historia, w której znalazłam dynamiczną fabułę oraz sporo zwrotów akcji, dzięki czemu nie mogłam narzekać na nudę. Dodatkowo pomysł autora na świat wykreowany w tej książce jest całkiem niezły i na pewno spodoba się nie jednemu młodemu czytelnikowi, który wkracza w nastoletni świat. Muszę Wam przyznać, iż nie spodziewałam się tego, że tak bardzo wciągnie mnie ten świat i będę chciała do niego wracać, żeby zobaczyć jak rozwinie się fabuła. Właściwie jedyne co mnie uwierało w tej historii to główny bohater. Cole z jednej strony jest odważnym oraz oddanym przyjaciołom chłopcem. Jednakże z drugiej strony, kiedy trafia na Obrzeża odniosłam wrażenie, że zupełnie nie czuje się zagubiony, przestraszony czy stęskniony za rodzicami. Nie przypominam sobie nawet, żeby przez większość powieści była jakakolwiek wzmianka o powrocie do domu czy jakiejkolwiek tęsknocie. To sprawiało, że Cole był dla mnie zwyczajnie niewiarygodną postacią. Jednakże ja oceniam tego bohatera z perspektywy osoby dorosłej i nie wiem czy dziecku, aż tak rzuciłoby się to w oczy. Wyżej wspomniany mankament nie zepsuł mi lektury jakoś bardzo i na pewno sięgnę po kolejne części tej historii, jeżeli w Polsce takowe się ukażą.

W każdym razie powyższą powieść mogłabym z czystym sumieniem podsunąć dziecku w wieku od ok. 10 lat w górę - niezależnie od tego czy byłby to chłopiec czy dziewczynka. Także jeżeli akurat szukacie książki dla dziecka w tym wieku to powyższą książkę mogę polecić z czystym sumieniem.