Świąteczna gorączka recenzja

Toż to, proszę Państwa, jest harlequin. Ubrany w pelerynkę świętego Mikołaja i trochę obsypany śniegiem, ale nadal harlequin harlequinowaty.

Ona piękna, mądra, zdolna, on przystojny, bogaty, chamowaty. Brzmi znajomo? I uwierzcie mi - jest znajomo. Jedyne co może odróżniać bohaterów od tych standardowo występujących w literaturze typu ‘włożył-wyjął’, jest to, że o Bożym Narodzeniu jest mowa nie raz. A dokładniej o ambiwalentnym stosunku (hyhy) obojga do tegoż święta.

Sara może i jest zadziorna, ale mam wrażenie , że takich bohaterek jest na pęczki. A na dodatek przemiana jaką nagle przechodzi… Z kobiety konkret, zadziory, w mamałygę. I to nie, że wydarzenia, traumy czy cokolwiek. Nie, zwyczajnie zmiana charakteru, bo inaczej sekscesy by nie mogły zajść :D Za to Mikołaj… Oj on jest wyjątkowy. Wyjątkową wioskową lafiryndą, ruchaczus pospolitus myślący kierownikiem, a nie głową. Zdecydowanie wkurzający typ. I o dziwo, tu też zachodzi zmiana w charakterze, a raczej próba przekonania czytelniczki, że on taki był od początku, tylko wiecie. Maska, zbroja, pancerz… Ech. Nie lubię harlequinów :P

W zasadzie od momentu przeczytania blurba wiemy jak to się potoczy i co z tego wyniknie. Zostaje nam wziąć tylko romansowe bingo (pocałunek, przelecenie, konflikt, ratowanie damy z opresji, seksy bez gumy i przerażenie, że jak to…) i po chwili odtrąbić wygraną.

Pisałam, że to harlequin prawda?
A pisałam, że seksy odchodzą co kilkadziesiąt stron? Ale ale… To jeszcze nic. Bohaterowie i ich priorytety. I uwaga będzie cytat, ku przestrodze (oczywiście, cenzura to moja robota):
“– Nie lubię się dzielić. – Mikołaj podszedł do mnie i złapał za mój podbródek. – Chcę mieć twoją c...ę tylko dla siebie, zrozumiałaś? – warknął. Był wściekły.
I zazdrosny.
Miękłam pod jego spojrzeniem. Przez niego z mojego mózgu robiła się papka. Wystarczyło, że był blisko mnie, a ja ledwie pamiętałam, jak się nazywam.
Wzięłam głęboki oddech i się odgryzłam:
– A czy ja będę miała twojego f...a na wyłączność?
Na kilka sekund zapadła cisza.
– Będziesz... Jeśli ładnie poprosisz, kotku. – Uśmiechnął się cwaniacko i pociągnął mnie w stronę sypialni.”
Czy żywi, prawdziwi ludzie tak ze sobą rozmawiają?! :D

Jako totalny reset mózgu, jako książka, która ma nam przywrócić system do ustawień fabrycznych to jeszcze ujdzie. Ale nie ma co się oszukiwać, najwyższych lotów literaturą to to nie jest.

Tyle dobrego, że nikt nikogo surowym porem po gołych pośladach nie okłada…

To książka z gatunku guilty pleasure. Ostrego GP i baaaardzo winnego. Serio, trochę mi wstyd, że ją czytałam :D Nie ma tu szkodliwych treści marki ‘gwałt’, ‘porwanie’ itd. co nie ukrywam, jest na plus. Ale po lekturze ‘Świątecznej gorączki’ klimatu świąt to nie poczujecie, serio :D