Najcenniejszy podarunek recenzja

Pomimo, że od premiery książki do Świąt jeszcze sporo, bo prawie 2 miesiące czasu, nie mogłam się powstrzymać i przeczytałam ją od razu!
To wcale nie jest piękna, słodka historia o miłości w zimowym i świątecznym klimacie. To historia pełna bólu, rozgoryczenia, smutku, strachu. Bo tak właśnie często wygląda ludzka codzienność. Ale w tym wszystkim walczymy o uśmiech i szczęście. O dobro tych, których kochamy.
Oliwia i Oskar przyjaźnili się będąc dziećmi, spędzali ze sobą mnóstwo czasu, jednak później coś się zepsuło. Nagle zniknęło, stali się dla siebie jakby niewidzialni. Ale czy na pewno z obu stron tak to wyglądało?
Oliwia nie ma w życiu łatwo. Mając 20 lat, już od dłuższego czasu to ona jest głową rodziny. Matka za granicą, w pogoni za pieniędzmi, za szczęściem, od lat nie była w domu. 15-letnia siostra, wiek idealny na bunt i o tak, Baśka zdecydowanie potrafi się buntować, pyskować, a słowa "nie jesteś moją matką" są na porządku dziennym! Do tego ojciec alkoholik, coraz mniej radzący sobie sam ze sobą. 
Przyznaję, że ta książka podobała mi się bardziej od debiutu Klaudii. Chyba historia i bohaterowie zdawali mi się prawdziwsi. 
Uwielbiam też to, że w obu książkach autorka nie skupia się tylko na tej miłości romantycznej. Pokazuje siłę relacji rodzinnych czy nawet sąsiedzkich. Pokazuje to, jak często ludzie nie będący naszą prawdziwą rodziną, stają się nią bardziej niż ci, z którymi łączą nas więzy krwi. Jak wiele potrafią wzajemnie dla siebie robić, dbać o siebie. 
W najcenniejszym podarunku, jednym z ważnych bohaterów jest również...pies :) Pies, który jest przyjacielem, jest rodziną. Jest wsparciem. Po prostu JEST. I to jest tak bardzo ważne i tak piękne! 
Myślę, że gdybym czytała tę książkę w grudniu, byłoby to jeszcze piękniejsze uczucie. Bo już teraz miałam wrażenie, jakby to tutaj miał spaść śnieg i czekałyby nas białe Święta ;)
Nie mogę też przemilczeć zakończenia! Tak się nie robi, naprawdę! Zakończenie sprawia, że masz taką malutką ochotę przywiązać autorkę do krzesła i powiedzieć pisz! Dopiero kiedy dostanę ciąg dalszy, wypuszczę Cię! :P