Krzyk ciszy recenzja

Krzyk ciszy to najnowsza powieść pani Jolanty Bartoś. Najnowsza i zapewne jedna z najlepszych. To połączenie powieści obyczajowej z wątkami kryminalnymi oraz elementami horroru i zjawiskami nadprzyrodzonymi, które dodają lekturze to „coś”.

Kilka słów o autorce, której powieści bardzo lubię i zawsze czytam z ogromnym zainteresowaniem. Pani Jolanta jest absolwentką dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Człowiek – dusza, trzeba dodać, że dusza artystyczna, wyczulona na otaczające ją piękno świata. Jej pasją jest rękodzielnictwo, zajmuje się kilkoma technikami, zresztą warto zajrzeć na jej fanpage, żeby się o tym przekonać. Na rynku wydawniczym debiutowała w 2016 roku powieścią Niepokorna. Jej powieści nie zamykają się w jednej tematyce. Są wielowątkowe i przeważnie są to znakomite powiązania kryminału z obyczajem, horrorem, thrillerem psychologicznym i romansem.

Warto przyjrzeć się okładce, bo ta jest bardzo subiektywnie oddająca treść książki. Dziecięcy bucik, tenisówka?, leżący w mrokach ciemności. Widzę też coś na kształt błyszczących, smutnych oczu. Lubię też, gdy książka ma tzw. Skrzydełka, gdzie zjadę informację o autorze, a dla mnie ważne jest tym razem drugie skrzydełko, gdzie Zysk i S-ka Wydawnictwo zamieściło moją opinię o poprzedniej książce pani Joli.

Przenieśmy się do Jaraczewa, do miejscowości położonej w województwie wielkopolskim. To właśnie tam znana i znakomita transplantolog, Barbara Trzebińska, mocą prawa odzyskuje rodzinną posiadłość, którą będzie chciała wyremontować i przywrócić do dawnej świetności. Gdy przybywa tutaj podczas remontu, poznaje pewnego kilkuletniego chłopca, Marka Jaczyńskiego. Bardzo go polubiła i chętnie zaprasza go do swojego domu. Niestety dziecko ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Matka Marka oskarża Barbarę, że ta porwała jej potomka. Lekarka ma w tym czasie ważne sprawy służbowe związane z jej pracą i musi udać się natychmiast do stolicy. Tam też dowiaduje się, że wreszcie otrzymała wymarzony grant medyczny za oceanem. Następnie akcja powieści przenosi się o pięć lat do przodu. Trzebińska wraca do posiadłości, z dwunastoletnim, adoptowanym Karolem.

Matka Marka od razu zauważa, że chłopak jest łudząco podobny do jej zaginionego syna. Jej trauma ciągle trwa, a dodatkowo traci swoje kolejne dziecko. Robi wszystko, by odebrać chłopaka Barbarze. Dochodzi do wielu tragicznych sytuacji, które powoli pozwalają dojść nam do prawdy. Do prawdy, która okaże się bardzo bolesna dla wszystkich.

Krzyk nocy to powieść, która od pierwszych stron, aż do finalnych scen, trzymała mnie w napięciu. Nie powiem, że nie wzruszała momentami. Skomplikowane życie ludzkie i wynikające z niego sytuacje mogą doprowadzić to wielu nieporozumień i tragedii. Pani Jolanta zafundowała czytelnikom znakomitą powieść.

Dziękuję Zysk i S-ka Wydawnictwo za egzemplarz książki, a pani Joli za piękną dedykację i cudowny prezencik.