Kirke recenzja

Jest to książka o której krąży bardzo dużo negatywnych opinii, a ja chciałam przekonać się na własnej skórze czy to prawda.

Kirke jest córką Heliosa, jednego z najpotężniejszych tytanów. Okazuje się, że dziewczyna nie ma żadnych szczególnych umiejętności i wszyscy dookoła się z niej wyśmiewają. Pewnego dnia odkrywa w sobie czarodziejska moc, dzięki której może zagrażać nawet bogom. Zostaje wiec wygnana i do końca życia musi przebywać na wyspie.

Nie ukrywam, że byłam do tej książki trochę uprzedzona. Słyszałam, że postać Kirke jest nudna i głupia, a fabuła właściwie o niczym. I może rzeczywiście na początku można odnieść takie wrażenie. Nie jest to bohaterka, która ma uratować świat albo zabić jednym spojrzeniem, ale nie uważam, żeby to była jej wada. Kirke przez swoją pracę i wytrwałość, bez niczyjej pomocy, z przeciętnej nimfy, staje się potężną czarownicą. Jej droga do tego nie jest usłana różami, niczego nie do staje za darmo, sama musiała dojść do wszystkiego, swoją ciężką pracą. Dlatego bardzo mi się ta postać podobała, jej walka o siebie, determinacja i rozwój, nie jest to typowa bohaterka. Jest bardzo samotna i cierpi, całe życie wszyscy nią gardzili, jest wiec ona samotna nie tylko na bezludnej wyspie, ale była również kiedy otaczała się osobami, które traktowały ją jak powietrze. Jeśli chodzi o rozwój akcji, to tak, jest on powolny, ale ma to swój klimat i pasuje do historii, w końcu Kirke jest uwięziona na wyspie, czuje się przez to, jakby przechodziło się przez jej życie razem z nią. Oprócz tego podobało mi się, że mogłam zapoznać się tu z historiami innych mitycznych bohaterów - Dedala i Ikara, Minotaura, Odyseusza oraz Medei.

Książka mi się podobała, zaskoczyła mnie, chociaż na początku nie było łatwo, trzeba tylko się w nią wgryźć i poczuć jej klimat. O czym właściwie jest? O determinacji, silnym kobiecym charakterze, ciężkiej pracy, o tym, że sukces nie spada nam z nieba, tylko musimy na niego zapracować, oprócz tego o miłości, samotności i cierpieniu.