Stasiek, jeszcze chwilkę recenzja

W "Stasiek, jeszcze chwilkę" poznajemy Henię - ekscentryczną, barwną staruszkę, która po cichu czyni dobre uczynki dzięki posiadaniu tajemniczej maszynki do robienia pieniędzy. Odwiedzający ją w snach zmarły mąż sugeruje jej nadchodzące odejście, a więc kobieta wyrusza z misją znalezienia godnego następcy, który przejmie jej skarb.

Nie jest to klasyczna książka, po jakie zwykłam sięgać, bowiem najwięcej jest w niej obyczajowej fabuły, podszytej interesującą nutką fantastyki w postaci wspomnianej maszynki czy kontaktu ze zmarłym, choć liczyłam, że będzie tej magii albo z drugiej strony komedii więcej. Przez to może przez nagromadzone scenki "zwyczajowe", codzienne, nieco trudniej było mi przebrnąć, ale mimo to zaciekawiły mnie ogólne losy Heni i jej ekipy i ogólnie czytało mi się ją całkiem nieźle.

Fabuła charakteryzuje się całkiem prostym wątkiem przewodnim z poszukiwaniem następcy, który najbardziej ubarwia ciekawy przekrój bohaterów. Już sama Henia błyszczy na pierwszym planie ze swoim niecodziennym podejściem do życia, bezpośredniością do granic bezczelności i zarazaniem pozytywną aurę, bowiem to ostra kobietka o gołębim sercu. Wszelkie nuty humorystyczne zawierały się w jej tekstach, z przyjemnością się obserwowało poczynania tej seniorki. Ale i pozostali - zarówno pozytywni w przewadze, jak i negatywni - bohaterowie stworzyli obraz małego miasteczka, w którym można znaleźć oddech od pędu życia nad kubkiem herbaty i z ciepłym slowem od towarzysza rozmowy. Przemiany wewnętrzne były umownie ekspresowe, ale i tak wzbudzały miły powiew przyjaznych, pełnych nadziei odczuć.

W kilku momentach akcja przenosi nas do przeszłości głównej bohaterki z czasów wojennych. Tu trochę dostrzegam niewykorzystany potencjał. Zostało wyjaśnione, jak maszynka trafiła w ręce kobiety, natomiast była to świetna opcja, żeby poruszyć emocjonalnie tragicznymi zdarzeniami, ale scenek było na tyle mało i były tak krótkie, że gdzieś te uczucia ginęły w toku dalszej akcji.

To przyjemna, lekka i ciepła historia, którą polecam szczególnie fanom obyczaju - mi najbardziej się podobało to magiczne muśnięcie, ale chciałabym go więcej😊