Spirytystka recenzja

Druga część przygód ekscentrycznych detektywów jest równie dobra jak i pierwsza, może nawet nieco lepsza. Ale mam jeden problem z tą serią - nie wciąga mnie tak, jak tego oczekuje.

Po raz kolejny Czornyj zaskoczył mnie małą brutalnością. Podobnie jak w "Mortaliście" zbrodnia jest okrutna i wstrząsająca (sprawca morduje dzieci), ale nie ma tu zbyt krwawych opisów. A przynajmniej ja tak tego nie odczułam. "Spirytystka" to taki Max Czornyj w wersji soft 😉 Nie ma tu latających flaków ani morza krwi, za to jest okrutna zbrodnia.

Przeszłość głównego bohatera wciąż pozostaje nieodkryta. Autor nie uchyla nam nic z przeszłości Honoriusza - Mortalista dalej pozostaje tajemniczym bohaterem. I nadal przypomina Sherlocka Holmesa, choć może nieco mniej niż w pierwszej części. A przynajmniej tak bardzo się to nie rzuca w oczy.

Akcja książki prowadzona jest w idealnym tempie - co chwilę coś się dzieje, autor nie pozostawia czasu na nudę, ale ja, podobnie jak w pierwszej części, miałam problem ze wciągnięciem się w fabułę. Obie książki są dobre, ciekawie pomyślane ale ani w jedną ani w drugą nie mogłam się za bardzo wciągnąć. Książki czytało mi się dobrze, ale nie było tego efektu wow, przez co czytanie tej książki nieco mi się dłużyło i nużyło mnie. Zatem książka jest dobra, ale czuję niedosyt w postaci niemożności przepadnięcia w fabule 🤷‍♀️

Narracja w trzeciej osobie głównie z perspektywy głównego bohatera.

Podsumowując: kolejna dobra książka autorstwa pana Czornyja. Fabuła ciekawa, akcja prowadzona w dobrym tempie, ale ja jakoś nie mogłam się wciągnąć... Może przez to, że autor przyzwyczaił mnie do krwawych opisów a w tej serii tego nie ma i zwyczajnie mi tego brakuje? 😉 Może w tym tkwi mój problem.... Książkę jednak polecam - mimo wszystko miła odmiana od tej przemocy.