Spadek recenzja

„ Okazuje się, że można coś wygrać, ale i tak być przegranym.” (str.133)

Bardzo dobra, debiutancka powieść Autorki. Jest to część pierwsza. Napięcie utrzymywane jest od początku do końca. Tutaj nie ma miejsca na nudę. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani. Bohaterką jest Natalia, która utknęła w małżeństwie pełniąc rolę kury domowej. Mąż jej nie szanował, wiecznie krytykował, okłamywał, ranił, dołował i zdradzał. Wszyscy znajomi wiedzieli jakim człowiekiem był jej mąż, tylko ona miała klapki na oczach. On zachowywał się cynicznie, wmawiał jej , że ma urojenia i wysyłał do psychiatry.

W końcu przejrzała na oczy. Zrozumiała, że była tylko marionetką w jego rękach , a on manipulował nią na wszystkie możliwe sposoby i narzucał swoją wolę. Najgorsze było to, że nastawiał przeciwko niej ich jedyną córkę. Nie miała własnego życia i w końcu postanowiła odejść od męża i wnieść pozew rozwodowy.

Udała się do domu odziedziczonego po dziadkach. Spędziła tam dzieciństwo po śmierci matki. Kochała dziadka, lecz panicznie bała się babci dotkniętej dolegliwością psychiczną. Dom był zapuszczony i wymagał remontu, gdyż od pięciu lat był niezamieszkały. Czekało ją sporo pracy. Tu na wsi chciała odpocząć, wyciszyć się, odzyskać wewnętrzną równowagę i siły potrzebne do życia, a także odporność psychiczną.

Dom ją przytłoczył. Wróciły niechciane wspomnienia z dzieciństwa. Później w domu i wokół niej zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Komuś zależało by zrobić z niej osobę niepoczytalną, zakłócić jej świadomość i spowodować by opuściła dom. Dziwne rzeczy jakie działy się w domu zaczynały ją przerażać. Żyła w ciągłym stresie, napięciu i poczuciu zagrożenia. Jedyną odskocznią była przyjaciółka, pies i dwa koty.

Odwiedził ją też mąż, który pozornie się zmienił i usiłował nakłonić ją do powrotu. Bardzo martwiła ją postawa córki, która była zapatrzona w siebie, nie szanowała matki i obwiniała ją o rozpad małżeństwa. Dowiaduje się prawdy o swojej babci, która wyglądała zupełnie inaczej niż zapamiętała. Stopniowo rodzinne tajemnice wychodzą na jaw. Prawda jest bolesna.

Z czasem sytuacja robi się coraz groźniejsza, porwanie, morderstwo, zastraszanie. Ale to nie wpłynęło na jej decyzję o pozostaniu. Snuła plany co do przyszłości domu i małymi kroczkami posuwała się do przodu. Dom ją zmienił. Mimo pewnych nieprzyjemnych wydarzeń stała się inną osobą. Zdolną do podejmowania samodzielnych decyzji. Poczuła się dowartościowana, mimo emocjonalnego chaosu. Kiedy wracają do niej wspomnienia z dzieciństwa, okazuje się, że nie wszystko było takie jak zapamiętała wcześniej. Całe życie od wszystkiego uciekała, aż w końcu się odnalazła i znalazła swoje miejsce na ziemi.