Sobowtórka recenzja

Zastanawialiście się kiedyś, jak byście się czuli mając identyczną bliźniaczkę?

Megan i Leah, bohaterki książki Sarah Bonner, pod jakże wymownym tytułem "Sobowtórka", praktycznie niczym się od siebie nie różnią. Na pierwszy rzut oka są nie do rozpoznania. W dzieciństwie często wykorzystywały ten fakt i udawały siebie nawzajem. Do czasu aż Leah zaczęła mocno nadużywać zaufanie swojej siostry i działać przeciwko niej. Odbierała jej wszystko, łącznie z chłopakami, a czego nie mogła zabrać, to niszczyła. Czerpała satysfakcję z dokuczania własnej siostrze.

Miarka przebrała się w momencie, gdy Leah w tajemnicy przerobiła wspólnie napisaną przez nie książkę i wydała ją pod swoim nazwiskiem. Wyciągnęła na światło dzienne wszystkie sekrety rodzinne i doprowadziła do obłędu własną matkę, którą Megan umieściła w domu opieki. Od tej pory drogi sióstr się rozeszły. Leah zrobiła na książce karierę i dorobiła się sporego majątku. Zaczęła prowadzić życie celebrytki i influenserki.

Megan niedługo później teoretycznie także odnalazła własne szczęście - wyszła za mąż za kochającego ją Chrisa. Minęło kilka lat, a kobieta w telefonie małżonka odnalazła swoje zdjęcie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że Megan nie ma takiego kompletu bielizny ani nie przypomina sobie, żeby kiedykolwiek pozowała mężowi do tego zdjęcia. To zdarzenir zapala w niej czerwoną lampkę - czyżby na zdjęciu jakimś cudem była jej własna siostra? A jeśli tak, to czy jej mąż ma tego świadomość?!

Megan postanawia rozmówić się z Leah i jedzie do jej domku letniskowego. Tam zdarzenia toczą się szybko i kończą tragicznie dla jednej z sióstr. Ta, która przeżyła postanawia zaryzykować i przez jakiś czas żyć po trochu jako obie siostry, do czasu aż wymyśli, jak rozwiązać ten problem. Wszystko wymyka się spod kontroli, gdy okazuje się, że ktoś wie i chce to wykorzystać we własnym celu...

Książka podzielona jest na kilka części, a w każdej z nich mamy do czynienia z innym narratorem. Rozdziały z punktu widzenia kobiet były bardzo emocjonujące i trzymające w napięciu. Męski punkt widzenia działał mi za to na nerwy, ale to celowy i świadomy zabieg autorki.

Dobra książka musi utrzymywać zainteresowanie i napięcie, a tutaj praktycznie przez cały czas nie idzie się pozbyć tego uczucia i książkę naprawdę ciężko odłożyć.

Po tej pozycji absolutnie nie idzie poznać, że jest to debiut. To rasowy thriller. Autorka doprowadza bohaterów niejednokrotnie pod ścianę, po czym funduje takie zwroty akcji, że wszystko nagle zmienia się o 180 stopni. A najlepsze jest to, że doprowadziła mnie do podwójnej moralności, bo zaczęłam kibicować morderczyni...

Bardzo rzadko sięgam po książki z polecania lub po przeczytaniu opinii, ale lubię dawać szanse debiutom, więc jak przeczytałam opinię Leny o tej książce, to wiedziałam, że będę musiała po nią sięgnąć. Dziękuję, bo dzięki temu poznałam kolejną autorkę, po którą będę sięgać w ciemno.