Epi. Nie pozwól mi upaść recenzja

Ale to było piękne! Książka od początku sprawiła, że wczułam się w nią całą sobą. Kasia, po raz kolejny, przyczyniła się do tego, że emocje kilka razy prawie wyrwały moje serce. Śmiem twierdzić, że ta kobieta robi to specjalnie.

Lena to młoda dziewczyna, która cierpi na epilepsję. Tytuł ma tu ogromne znaczenie, ponieważ bohaterka, po wielu latach wie, że choroba będzie towarzysz jej już zawsze, a nadanie jej imienia Epi, również przyczynia się do większej akceptacji. Żyjemy natomiast w świecie, w którym (niestety) osoby z tą przypadłością traktowane są gorzej. Tak właśnie było w przypadku Leny. Gdy była młodsza, niejednokrotnie była wyśmiewana, wytykana palcami. Jej chłopak również ja odrzucił. Zamknęła się w sobie, skupiła się na swojej pasji. Pewna powieść, którą odnalazła w internecie była krokiem w kierunku Kaja - autora książki fantasy. Ich wirtualna znajomość trwa już kilka lat.

Alek to mężczyzna, który sam doprowadził siebie do aktualnego miejsca. Na przekór swojej trudnej przeszłości dotarł naprawdę wysoko. Posiada swoje własne studio tatuażu. Ma przyjaciół, na których może polegać, a i płeć piękna łatwo ulega jego urokowi. Jednak, wbrew pozorom, bardzo mu czegoś brakuje. Jego przyjaciele nie wiedzą o nim wszystkiego. Niby wyluzowany, duszą towarzystwa, a jednocześnie bardzo zamknięty w sobie. Co jest tego powodem? Co ukrywa? Czy na pewno udało mu się uciec przed przeszłością?

Książka porusza bardzo wiele ważnych, również bolesnych tematów. Dlatego jest bardzo wartościowa. Choroba bohaterki oraz reakcja otoczenia, a także ludzka nieświadomość na tę przypadłość. Kasia zadbała o to, żeby pokazać czytelnikom to, jak reagować.
Poza tym poruszyła kwestię relacji rodzinnych oraz tych, które nie są spowodowane więzami krwi. Tych ciążących bohaterom, ale również takich, które powodują, że mają oni więcej wewnętrznej siły.

Na pewno nie każdy czytelnik przejdzie przez tę historia z łatwością (ba, powiem Wam, że zdziwiłabym się, gdyby było inaczej). Spotkacie się w tej historii z odrzuceniem, przemocą fizyczną, psychiczną, uzależnieniem od alkoholu. Wszystko to oczywiście jest tak realne, że boli podwójnie. Jednak to wszystko zostanie zrekompensowane również pozytywnym nastawieniem, piękną relacją, oddaniem i wyjątkowymi bohaterami.

Pamiętajcie, że choroba i trudna przeszłość nie definiują tego, jakim kto jest człowiekiem. Najważniejsze jest to, co dana osoba ma do zaoferowania swoim zachowaniem, sposobem w jaki traktuje innych.

Jest to książka, która wzbudza wiele, wiele emocji. Uda Wam się uśmiechnąć, popłakać, przerazić, poczuć szybsze bicie serca, zdenerwować, ale co najważniejsze - dostaniecie nadzieję na to, że prawdziwe uczucie (nie tylko miłość, ale i przyjaźń) nie pozwoli nikomu upaść.