Słodka dusza recenzja

Przyszła kolej na to, aby zabrać się za kolejny, już czwarty to cyklu Słodki dom. Tym razem opowieść jest niezwykle wzruszająca, przynajmniej na mnie zrobiła tak mocne wrażenie. Opowiada o Levim Carillo i Elsie Hall, wszystkich trudach życia, jakie prowadzili, o walce jaką byli zmuszeni stoczyć, zwłaszcza tą z samym sobą, która zawsze jest najtrudniejsza. Nie zawsze sami mamy wpływ na to w jakim położeniu przyjdzie nam stanąć, ale czasem wystarczy wyciągnięta dłoń i odwaga, aby ją pochwycić, aby cokolwiek w nim zmienić. Łatwo to jednak ominąć, taką szansę. Czy bohaterowie staną na wysokości zadania? Co takiego przygotowała dla nich Tillie Cole? Jeśli zabieracie się za „Słodką duszę” musicie mieć przy sobie pudełko chusteczek, tak tylko ostrzegam.

Głównym bohaterem książki „Słodka dusza” jest Levi Carillo, nie można powiedzieć, że chłopak miał życie usłane różami, trudno nawet określić to, czy miał dzieciństwo. Z pewnością nie należało ono do tych beztroskich, od najmłodszych lat był zmuszony walczyć o siebie i bliskich. Nie mógł sobie darować jednej rzeczy, która na zawsze zdawała się rzucając cień na jego życie. Matka chłopaka bardzo ciężko chorowała, nie było dla niej ratunku. Levi obwiniał się o to, że mógł spędzić z nią więcej czasu, nie zostawiać jej samej, kiedy odchodziła. W tym czasie był zmuszony załatwiać sprawy, z których nie był dumny. Mimo wszystko udało mu się wyplątać, stanąć na nogi i zacząć toczyć walkę o swoją przyszłość. Nie można powiedzieć, że chłopak przypomina swoich braci, nie jest przebojowy, wygadany, wręcz przeciwnie. Jest świetnym sportowcem, a futbol jest dla niego wszystkim, pomimo sukcesów nie ma z tego żadnych profitów, czy też korzyści. Pewnego dnia ostaje mu skradziony portfel, a tym samym cenna pamiątka.

Elsa Hall jest bezdomna, każdy jej dzień na ulicach Seattle jest niczym walka o przetrwanie. Poszukiwanie czegoś do jedzenia, ciepła i jakiegokolwiek schronienia jest jej dniem powszednim. Jest delikatna, nie ma w sobie okrucieństwa. Jest niedożywiona, chora i głucha, świat wydaje się być ogromny i niebezpieczny, a ona łatwym kąskiem dla oprawców. Dziewczyna nauczyła się kraść, aby przetrwać człowiek jest zmuszony robić rzeczy, o których dawniej by nawet nie pomyślał, aby tylko przeżyć. Nie spodziewała się, jednak, że kiedyś będzie zmuszona stanąć twarzą w twarz z człowiekiem, którego pobawiła mienia. Przemoknięta i chora Elsa spotyka Leviego, a on postanawia jej pomóc, ogrzać i ocalić. Czy mu się to powiedzie, a może dziewczyna zniknie i nigdy więcej się nie spotkają?

„Słodki dom” jest powieścią, o której mogę powiedzieć, że bohaterowie ratują siebie nawzajem. Nie tylko Levi opiekuje się dziewczyną, ona sama daje mu znacznie więcej niż przypuszczał. Każde z nich ma swoją przeszłość, historię, która go dotkliwie napiętnowała, jednak czy można się w takiej chwili poddać? Zawsze warto walczyć, o siebie, o innych, o lepsze jutro. Mogę powiedzieć, że ta opowieść mnie urzekła, sprawiła, że serce biło mi znacznie szybciej, emocjonowałam się, żyłam wspólnie z bohaterami, walczyłam i trzęsłam się z zimna. Tillie Cole jest autorką, która ma w moim sercu szczególne miejsce, zawsze sięgam po książki, które wyszły spod jej pióra i jeszcze nigdy się nie rozczarowałam. W przypadku „Słodkiego domu” jest tak samo, jestem pewna, że nie raz wrócę do bohaterów, do całego cyklu i będę wzruszać się na nowo, zupełnie jak za pierwszym razem. Autorka ukazuje nam w tej książce, że miłość potrafi wszystko, przenosić góry, sprawiać, że los wydaje nam się łaskawszy, jest motorem do walki, naszymi słabościami