Ślepnąc od świateł recenzja

Przez kilka dni zastanawiałem się jak tę książkę ocenić i doszedłem do wniosku, że chyba moje wyobrażenie o niej dość mocno minęły się z realem. Rozumiem cel jaki wyznaczył sobie autor. Chciał on pokazać czytelnikowi jak „od kuchni” wygląda świat celebrytów, brudnych układów towarzyskich, obrzydliwie bogatych ludzi pozbawionych przez nadmiar pieniędzy własnej wartości i godności oraz żerujących na nich handlarzach narkotyków i mafii. Muszę przyznać, że początek książki był zachęcający. Akcja rozwijała się dosyć szybko, opisy były realistyczne. Niestety, jak to mówią: im dalej w las tym więcej drzew. Jacek - główny bohater, ze strony na stronę zaczyna coraz bardziej filozofować, jęczeć, pochlipywać i generalnie rozczulać się nad sobą i złem otaczającego go świata – pretensjonalizm razi w oczy jak wybuch supernowej. Jak on wykorzystywał słabości ludzi to było super i kolorowo, ale gdy tylko sytuacja się odwraca to od razu w oczach Jacka świat narkobiznesu jest tak bardzo niesprawiedliwy i brutalny.

Uważam, że wulgarny język, opisywane brutalne zachowania i całkowity brak litości czy wyrozumiałości ze strony handlarzy narkotyków realnie oddaje klimat, dodaje autentyzmu i kolorytu całej historii. Niestety po oczach aż biją sztuczne i „plastikowe” dialogi i płaska jak Holandia narracja. Przez większość książki brak jakiejkolwiek sensownej i konkretnej intrygi. Niby coś się dzieje, akcja niby zmierza w jakimś nieokreślonym kierunku, ale w mojej ocenie bardziej to przypomina dreptanie w kółko po bardzo małym okręgu.

Reasumując książkę można przeczytać, ale moim zdaniem jest to pozycja zdecydowanie przereklamowana (wielkie brawa za PR) i dooopy nie urywa.