Ślepnąc od świateł recenzja

Jacuś mógłby być artystą. W końcu jest absolwentem ASP i nawet coś tam potrafi zmalować. Jest też jednak młodym facetem, który od życia chce czegoś więcej, niż przeciętność. Kiedy patrzy na swoich rówieśników, dochodzi do wniosku, że nie chce, jak oni, zadowalać się średnio satysfakcjonującą pracą, która ledwie pozwala przetrwać od wypłaty do wypłaty. Jego bystry umysł szybko orientuje się, gdzie są konkretne pieniądze. A że to strefa narkobiznesu i mafii? To rzecz drugorzędna. Grunt, że może pozwolić zbić gruby hajs i w krótkim czasie ustawić się na przyszłość.

Żulczyk pokazuje smutny obraz Warszawy, w której większość ludzi w młodym i średnim wieku nie daje sobie rady z codziennym dźwiganiem rzeczywistości. W dzień poprawni obywatele, nocą stają się obywatelami innego świata. A Jacek, jako dealer kokainy , jest ich ratunkiem, ich aniołem stróżem, dobrą wróżką, która zawsze pozostaje w gotowości, by dostarczyć im magiczny pyłek.

Czy dystrybucja narkotyków jest w porządku? Główny bohater wychodzi z założenia, że decyzja o braniu należy do każdego z tych ludzi i nie jemu ponosić odpowiedzialność za to, do czego ćpanie ich doprowadzi. Oni potrzebują dragów, a on kasy, którą zarabia jako dealer. Gdzie przebiega granica, za którą można uznać, że już dość? Jaka jest dziś wartość miłości, przyjaźni? Czy pojęcia takie, jak lojalność czy zaufanie w ogóle mają jeszcze rację bytu w tym dzikim świecie?

Od pierwszych zdań urzekł mnie język tej książki. I nie, nie chodzi o wulgaryzmy, którymi ocieka, a które zapewne są niezbędne, by oddać charakter opisywanego weń świata. Podoba mi się sposób narracji, ta płynąca spokojnie opowieść. Bo choć dotyczy wielkiej rzeki szamba, to autor snuje ją spokojnie, jak nurt niepozornego, górskiego strumienia. I bohaterowie, tak różni, tak niekiedy skomplikowani i nieoczywiści, czasami pragnący jedynie wyciszyć strach przed życiem, a czasem do bólu pragnący czegoś więcej...

Teraz mogę się skusić na ekranizację, bo nosiłam się z tym zamiarem od dawna, a po lekturze nabrałam przekonania, że warto.