Skrzydłowy recenzja

Dzień dobry, kawa, czy herbata? Co wolicie? Ja zdecydowanie kawę, ale zawsze ograniczam się do zaledwie dwóch dziennie.


Dzisiaj przychodzę z recenzją trzeciego tomu z serii “Sokoły”, w któr ogromnie się wciągnęłam. Z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnego tomu, jak tylko zauważyłam na ostatniej stronie “Rozgrywającego”, że następny zawodnik jest w przygotowaniu!

Anne Marie ponownie zabrała mnie do świata futbolu amerykańskiego. Gdzie zawodnicy mierzą się nie tylko na boisku, ale też z różnymi przeciwnościami losu.

Dla Piotrka, czyli tytułowego rozgrywającego w życiu liczą się tylko trzy rzeczy: imprezy, kobiety i Sokoły, które są dla niego jak rodzina.

Jednak nic, co dobre nie trwa wiecznie. W końcu po Piotrka upomina się fotel prezesa w firmie, którą dostał w spadku od Dziadka. Mężczyzna niechętnie godzi się na tą rolę, ale nie ma tego dobrego, co by na dobre nie wyszło. Właśnie tam Piotrek poznaje smak miłość.

Emma nie miała łatwego życia, chociaż udało jej zdobyć dobre wykształcenie. To nigdy nie mogła znaleźć pracy w zawodzie, przez swój kolor skóry. Pracuje, więc jako barista w kawiarni w Gusols Audit, gdzie można dostać najlepszą kawę. Emma nie przepada za nadętymi facetami w garniturach, z wzajemnością. Jednak jej postawa się zmienia, kiedy pewnego dnia jeden z nich staje w jej obronie i przy okazji wywraca jej życie do góry nami.

Uwielbiam pióro Anne Marie, bo piszę z taką lekkością, że kartki dosłownie same umykają mi spod palców. Jeszcze z taką wprawą pisze o futbolu amerykańskim, że bez większego problemu mogę sobie wyobrazić, co się dzieje w danym momencie na boisku. To jest bez wątpienia atut jej twórczości i serii “Sokoły, bo czytanie tych opisów, to nie męka, a czysta przyjemności.

Bohaterowie, których tworzy Anne Marie są bardzo wyjątkowi,, zawsze obłożeni bagażem doświadczeń i stojącymi przed trudnymi wyborami. Tak, samo jest w przypadku Emmy i Piotrka, których równie mocno pokochałam, co bohaterów z poprzednich tomów.

W “Skrzydłowym” przewija się cała paleta emocji, od śmiechu aż do rozpaczy. Również nie zabraknie tajemnic do rozwikłania i pytania komu, tak naprawdę można zaufać.

Oczywiście znajdziemy tutaj kilka pikantnych scen, ale pojawiają się po pewnym czasie.

Ale to co ja najbardziej kocham w tej serii? To rodzinną atmosfera, jaką roztaczają Sokoły. Może nie łączą ich więzy krwi, ale widać to niepowtarzalną zażyłość między wszystkimi bohaterami. To coś pięknego, na końcu… to aż się wzruszyłam, co jest do mnie niepodobne.

Współpraca Wydawnictwo Amare