Skowyt recenzja

Wszystkie książki autora, które dotychczas czytałam, były osadzone w patologicznej, toksycznej, brudnej rzeczywistości i okraszone bogatym tłem psychologicznym. W pierwszym tomie cyklu o Robercie Foksie było podobnie, ale bohaterowie pochodzili z bogatego środowiska wpływowych ludzi oraz jeszcze bardziej wpływowego półświatka.
Tym razem to nie toksyczne relacje zdeterminowały sprawcę. Motywacja była zupełnie inna. Autor, zamiast zbudować fabułę na podobnym, znanym sobie gruncie zdecydował się na lekką fantastykę. Absurdalne wydaje się, że sekta, którą stworzył, mogłaby mieć rację bytu, zrzeszać setki osób i dyktować warunki. Oby wizją autora na kolejny tom nie była owa organizacja...
Gdy przeczytałam w posłowiu o problemie niewolnictwa, zaczęłam się zastanawiać, do czego się odnosi. Problem był w powieści tak zakamuflowany i opisany marginalnie, że ciężko go wychwycić. Szkoda, że autor na tym nie oparł historii, bo właśnie takiego toksycznego realnego tła osobiście mi zabrakło.
Początkowo fabuła zapowiadała porywające śledztwo. Warszawę atakuje śnieżyca, w trakcie której zostaje znaleziona ekspozycja z ludzkich zwłok. Wkrótce ktoś porzuca w metrze torbę z wnętrznościami. Sprawa, którą zajmuje się prokurator Eliza Kowalczyk, może mieć wiązek ze śledztwem Roberta Foksa. Od tego momentu historia toczy się dwutorowo. Niestety również od tego momentu, choć w narracji był porządek, fabuła stała się chaotyczna, a kierunek, który obrała, nie przypadł mi do gustu.
Autor odznacza się tworzeniem mocnych, brutalnych, plastycznych historii. Opisy są tak drastyczne, że często wywołują odrazę. Jednak fabuła jest na tyle dynamiczna, że szybko przeskakuje od ohydnych momentów do następnych.
Pod względem narracyjnym i językowym poziom został utrzymany. Wątek obyczajowy, w który wchodzi rys psychologiczny głównych postaci, nie został rozbudowany. Owszem, następują pewne zmiany w zachowaniu Foksa, ale są nieznaczne.

Reasumując. Książka nie rozczarowała, ale w mojej ocenie jest najsłabsza w dorobku autora.

Na koniec jeszcze moja dygresja... Jedna z postaci nosiła nazwisko takie samo jak tytułowy bohater serii innego pisarza. Ów pisarz również ma na swoim koncie audiobook o tytule "Skowyt". Przypadek?