Sixteen souls recenzja

W skrócie: młodzieżowy romans paranormalny ze śledztwem, elementami fantasy, science fiction i horroru, nierównym tempem akcji i niedopracowaną warstwą uczuciową. Dodałem gwiazdkę za bohaterów.

Od początku zdawałem sobie sprawę, że lektura młodzieżowego romansu fantasy o duchach jest przedsięwzięciem skrajnie ryzykownym przy moim profilu zainteresowań, ale zdecydowałam się na tę próbę, bo coraz częściej w naszym cudownym, ultrakatolickim kraju wydaje się książki, w których postaci nie odpowiadają wzorcom ograniczonej przykościelnie i obyczajowo wyobraźni. Szczęśliwie młode pokolenie czytelniczek i czytelników nie podziela już przesądów i poglądów dziadersów, których pokolenie niechybnie reprezentuję, choć bez brzemienia uprzedzeń. To książka zdecydowanie bardziej trafi w gust młodych czytelniczek i czytelników.

Charlie, główny bohater tej powieści jest nie tylko gejem, lecz także osobą niepełnosprawną a jego codzienne zmagania ze swoimi problemami wzbogacają tę opowieść o dodatkowy wymiar, niestety chyba w nie do końca przemyślany sposób. Autorce trudno jest pamiętać o ograniczeniach Charliego, gdy równocześnie próbuje zmusić go do działań typowych raczej dla komandosów i bohaterów komiksów superbohaterskich. O ile same postaci budzą sympatię, to sposób konstrukcji fabuły zdradza niestety pewne braki warsztatowe lub brak doświadczenia autorki, skutkujące nierównym tempem, nielogicznymi rozwiązaniami wątków, pomijaniem istotnych informacji i ratowaniem sytuacji przez nagłe olśnienia i cudowne ocalenia w ostatnich chwilach. Części postaci nie poznajemy w ogóle, bo ich udział ogranicza się do nagłego pojawienia się i zgonu. W tle majaczą oczywiście tajne organizacje, magiczne księgi i tajemna wiedza, dostępna wyłącznie wybrańcom. Domieszanie do kameralnego romansu paranormalnego z potencjalnie sensacyjnymi wątkami dodatkowych motywów militarnych, korporacyjnych i superbohaterskich naprawdę nie wyszło tej powieści na zdrowie a potencjał postaci pozostałe w większości niewykorzystany, nie wspominając już o miernej wiarygodności ich zachowań i niespodziewanej płytkości ich wewnętrznych odczuć. Końcowe fajerwerki coraz mniej sensownych zwrotów akcji uzasadniają porównanie jakości tej książki z poziomem serialu "Zaklinaczka duchów". Osoby, które go znają, wiedzą, że nie był to komplement.