Kresowa opowieść. Anna recenzja

„Kresowa opowieść” to seria, która dość długo leżała na mojej hałdzie książek nieprzeczytanych. Premiera czwartego tomu zmobilizowała mnie, by zapoznać się z całą serią i była to dobra, choć wielowymiarowo wymagająca lektura.

Edward Łysiak na podstawie wielu źródeł historycznych stworzył opowieść o losach Polaków na Kresach Wschodnich z czasów Drugiej Wojny Światowej oraz później. Przede wszystkim jednak dokładnie i bez litości opisuje działania ukraińskich stowarzyszeń, które w swoim mniemaniu walczyły o wolność Ukrainy. Myślę, że każdy z nas słyszał o działalności UPA. Ta seria bardzo obrazowo pokazuje, jak owe „czystki” wyglądały. W sposób dosadny autor pokazał, że walka o niezależność ojczyzny została pomylona ze zwykłą zbrodnią.

Czy trzeba znać poprzednie części? Teoretycznie nie. Książka napisana jest w taki sposób, że czytelnik jest w stanie wychwycić kontekst. Za pomocą wspomnień serwowanych przez panią Jadwigę, dzięki opowieściom mieszkańców huculskich wsi i szerokiej wiedzy historycznej Wojciecha, wyłania się dobrze przedstawiony obraz tego, co działo się w rejonach Pokucia w tamtych czasach. Osobiście jednak polecam przeczytanie wcześniejszych tomów, bowiem łatwiej jest wniknąć w historyczny świat. Każdy tom to szczegółowo opisany etap polityczno-społecznych zachowań i jednocześnie bliski kontakt z bohaterami.
Czwarty tom jest nieco inny. To bardziej stonowana i mniej brutalna w opisach relacja z sentymentalnej wycieczki czterech osób, dla których Kresy mają istotne miejsce w rodzinnej historii.
„Anna” to jakby jednocześnie pożegnanie i rozliczenie się z przeszłością dla sędziwej pani Jadwigi i poznanie rodzinnej historii dla emerytowanej nauczycielki Anny. To próba zrozumienia i jednocześnie hołd dla ofiar grup banderowców. Przede wszystkim jednak jest to ewidentne nawoływanie do jedności, pokoju i porozumienia. To też subtelne przesłanie, by pamiętać.

Moim zdaniem, czwarta część jest najlepsza pod kątem stylistycznym. Nie mogę nie porównywać jej do poprzednich tomów i zauważam przyjemną ewolucję pisarską autora. W tej książce język jest niewymuszony, odpowiednio subtelny, a fabuła jest spójna i dosłownie płynie się przez całą treść. Uważam również za bardzo przyjemne to, że autor w iście męskim stylu przekazywał wątki romantyczne. Krótko, bez egzaltacji, bez wzniosłych słów. Wiadomo, ludzie się zakochiwali szczęśliwie lub mieli mniej szczęścia. To nie jest najważniejsza istota tej „Opowieści”. Cała uwaga została skierowana na zagłębienie się w psychikę uczestników walk o wolność i Polski i Ukrainy. Na pokazaniu, że zła interpretacja ideologii przywódcy/ prowadzi do tragicznych konsekwencji.

Oceniam „Annę” na 8/10. Zachęcam do zapoznania się z całą serią. To ważna opowieść i choć jest nieco wymagająca, naprawdę warto mieć ją na liście książek przeczytanych.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Dziękuję Wydawnictwu Novae Res za udostępnienie egzemplarza do recenzji.