When in Rome. Rzymskie wakacje recenzja

"When in Rome" Sarah Adams to przede wszystkim romans, w którym na pierwszym planie bryluje dwójka bohaterów: Amelia i Noah. Mamy tutaj wszystko, czego można spodziewać się w powieści o miłości, a więc: przeciwieństwa się przyciągają, obawa przed zaangażowaniem, zauroczenie, do którego bohaterowie nie chcą się przyznać, niedomówienia, a że "When in Rome" nosi w sobie znamiona komedii romantycznej, dostajemy również sporą dawkę humoru i zgrabnych dialogów.

Myli się jednak ten, kto myśli, że ta błaha, zdawałoby się, powieść jest tylko dobrą rozrywką i nic nie wnoszącą historią o dwójce zakochanych. Sarah Adams pomiędzy wątkiem romansowym przemyciła ważne tematy:

1. Celebryci i ich życie, które przez osoby z zewnątrz odbierane są bardzo stereotypowo. Ogrom przesądów, przestróg, zakłamania i nieufności, jaki muszą unieść niektórzy z nich jest często przyczyną ich wycofania, załamania lub pogubienia. Miłość pomiędzy osobą sławną a zwyczajnym człowiekiem z ludu z góry skazana jest na porażkę i tylko pozostanie sobą, pójście za własnym głosem (nie doradców i menadżerów) jest szansą na jej przetrwanie. Sarah Adams pokazuje, że jak każda miłość, również i ta składa się nie tylko z cudownych chwil, ale jest sztuką budowania kompromisów i wzajemnych ustępstw.

2. Rodzina to jeden z najistotniejszych elementów każdego człowieka. Z rodziną jesteśmy związani na zawsze, mamy wobec niej oczekiwania i zobowiązania. Jednak nie możemy stawiać jej ponad wszystko i często musimy pozwolić naszym krewnym żyć po swojemu, nie obarczać ich swoimi strachami i tramami. W "When i Rome" autorka pokazała to w wątku rodzeństwa - Noah i jego najstarszej siostry.

3. Relacje dziecko - matka to także ważny wątek w powieści, z którego kolejny raz wyciągamy naukę, że rozmowa, szczera rozmowa, jest najlepszym lekarstwem na nieporozumienia. Nie ocenianie po pozorach, słuchanie innych, ale bezpośrednia konfrontacja bez agresywnego obwiniania się, ale z umiejętnością przyznania się do własnych błędów. Rozmowa telefoniczna Amelii z matką to namiastka tego, jak powinniśmy to robić.

4. Inspiracja utworami zakorzenionymi w naszej kulturze, w tym przypadku filmami z Audrey Hepburn w roli głównej. Bywa, że konkretne filmy, książki czy piosenki ratują nas w trudnych chwilach. Wówczas oglądamy, czytamy, słuchamy i... płaczemy lub rozprawiamy się ze swoimi zmartwieniami. Amelia poszła o krok dalej, pojechała do Rzymu tak jak księżniczka Anna w "Rzymskich wakacjach" (grana oczywiście przez Audrey Hepburn). Do Rzymu w Kentucky. Lubię kiedy w książkach pojawiają się takie inspiracje.

"When in Rome" to powieść lekka i przyjemna, ale z dawką ważnych wątków. Okazuje się, że nie tylko "poważna" literatura porusza ważne sprawy, mogą to robić również autorzy literatury pięknej popularnej. "When in Rome" to pierwszy tom cyklu, drugi przeczytałam najpierw, ale oba są napisane tak, że można je czytać w dowolnej kolejności.