Oblicze zła recenzja

Istnieją książki, które pochłaniają bez reszty od pierwszej strony i nie sposób się od nich oderwać, a po skończeniu których wydaje się, że to właśnie TA była najlepszą jaką do tej pory się czytało, absolutnie niezrównaną. Jesteśmy rozemocjonowani, rozbici i rozżaleni, że to koniec. Niewątpliwie w tym momencie "Oblicze zła" jest dla mnie taką książką, istnym fenomenem! Nie sądziłam, że jakaś powieść będzie w stanie jeszcze wywrzeć na mnie takie wrażenie. Na polu thrillerów kryminalnych zdecydowanie wyróżnia się swoją nieoczekiwaną i niebanalna historią oraz poziomem emocji jakie dostarcza.

Początkowo fabuła była niespieszna, spokojna, senna. Zwyczajne życie, zwykłego mężczyzny. Może wyglądać przez okno, wziąć prysznic, schludnie się ubrać i iść na umówione spotkania. Jednak z każdą kolejną stroną akcja się zagęstnia, a pozornie normalny mężczyzna okazuje się socjopatą szukającym uznania w oczach społeczeństwa za wymierzanie "sprawiedliwości".
Adwokat Anna Klimczak decyduje się na reprezentowanie przed sądem firmy Tomasza Sadowskiego. Ich spotkanie biznesowe kończy się w jego domu.
Siostra Anny, Sylwia Klimczak - Lang jest lekarzem psychiatrą. Liczy, że podczas wizyty z nieśmiałym, niepewnym siebie Emilem Górnickim spotka jego drugą, pociągającą osobowość. Para jest kochankami, jednak ten wieczór nie skończy się tak, jakby sobie życzyła pani doktor.
Od początku wiadomym jest kto jest socjopatą-mordercą, który naprowadza śledczych, ale też czerpie z tego własne korzyści. Doświadczenia, które składają się na inkubator osobowości mordercy, później znajdują ujście wzbrodni. Nakarmiony bezkarnością potwór budzi się do życia i rośnie w siłę.
Szybko okazuje się, że losy bohaterów są ze sobą powiązane bardziej niż by się mogło wydawać, a pętla zaciska się coraz bardziej z każdym detalem, który ujrzy światło dzienne.

W powieści występuje cały wachlarz przeróżnych twarzy zła. Niektóre postacie próbują się podnieść po życiowych tragediach. Szukając prawdy, rozwiązania rodzinnych tajemnic i sprawiedliwości obierają często drogę zemsty. Inni ukrywają wyrządzone krzywdy używając swoich koneksji, protekcji, mataczą, fabrykują dowody lub posuwają się do makabrycznej ostateczności. Każda z tych osobowości ma swoje oblicze zła i każda z tych twarzy jest inna, niepowtarzalna. Nie znajdziemy tu nieskazitelnego bohatera, bo nawet ofiary nie są niewinne, a ich poczucie moralności jest wątpliwe.

Rzadko trafiają się tak głęboko opracowane kreacje bohaterów. Autor daje ich poznać wnikliwie nie tylko zawodowo, ale też prywatnie. W ich chwilach szczęścia i życiowych dramatach, ich sukcesy i porażki, ich poczucie moralności, czynienie dobra, heroiczną walkę, porywy serca, prawdziwą miłość, chęć zemsty, wyrzuty sumienia, poczucie beznadziei, ale i nadziei na lepsze jutro.
Autor raczy ciągłymi zmianami perpektyw, zaskakującymi zwrotami akcji i licznymi tragediami, również osobistymi bohaterów.
Rzuca postaciom nieprzewidziane życiowe wyzwania, z którymi będą się musieli zmierzyć oraz im sprostać.

Fabuła jest bardzo wnikliwie utkana, jakby autor nie tyle opisywał kolejne losy a dokładał kolejną warstwę. Każde kolejne wydarzenie rzucało jednocześnie światło na okoliczność z dalszej lub bliższej przeszłości. Gdy już się wydaje, że został osiągnięty punkt kulminacyjny autor zrzuca kolejną bombę, a za nią jeszcze następną. Pisarz zafundował mi taką dawkę emocji i niepokoju, że od połowy książki czytałam ją na wdechu i musiałam sobie przypominać o oddychaniu.

Opisy w książce były bardzo szczegółowe, wręcz drobiazgowe szczególnie na pierwszych stronach. Jednak w tej powieści było to dodatkowym atutem budującym napięcie i dającym poczucie niebezpieczeństwa.
Doceniam również lekkość pióra oraz precyzję z jaką autor zaplanował każdy wątek.

Powieść jest godna polecenia osobom lubiącym solidną dawkę dreszczyku. To prawdziwy roller-coaster dostarczający ferię uczuć.
Biada książce, która po tej wpadnie w moje ręce. Istnieje ryzyko, że będzie się uczyła latać ciśnięta przez okno. Obawiam się, że za bardzo rozsmakowałam się w wyśmienitej lekturze, a następnej ciężko będzie sprostać zaspokojeniu literackiego głodu. Mam czytelniczego kaca.