Do usług szanownej pani recenzja

"Do usług szanownej pani" to zabawnie opowiedziana historia kilku bohaterów, zasadniczo różniących się od siebie, a jednak, w tym wypadku, potrafiących stworzyć drużynę wspierających się ludzi. Legardinier z pomysłem skonstruował powieść o komediowym podłożu wprawiając czytelnika w dobry nastrój od pierwszych stron. Jednocześnie obdarzając głównego bohatera, Andrew Blake'a, szczególnymi cechami. Posiada on dar analizowania problemów, umiejętnie wykręca sytuacją tak, by rozwiązanie spadało jak z nieba. Istotne sprawy poddane rozwadze przeobrażają się dzięki temu w sytuacje, którym da się zaradzić. Już samo pojawienie się majordomusa w posiadłości pani Beauvillier wnosi w życie osób tam zamieszkałych pozytywne odczucia. Z dnia na dzień i w miarę rozprzestrzeniania swego uroku, starszy pan roztacza kojącą atmosferę służąc przy okazji pomocą. Tym bardziej potrzebną w obliczu bankructwa właścicielki posesji, trudnego położenia młodziutkiej Manon, osamotnionej kucharki czy nieco zagubionego Philippe.

Jednocześnie stajemy się odbiorcami rozmów Anglika z Francuzem i przerzucania się różnymi stereotypami panującymi w mniemaniu jednych i drugich na temat ich nacji. Wszystko zaprezentowane w sposób dowcipny i wyważony na zasadzie dialogu, który połączył nicią sympatii obu panów praktycznie od początku. Należy w tym miejscu podkreślić, że zwyczaje obu krajów stanowią kanwę do przynajmniej połowy toczących się rozmów i oplatania wszystkich różnic dowcipem.

Lektura dość słodka w treści, zważywszy na jej mało prawdopodobny scenariusz wydarzeń oraz optymizm, przed którym nie sposób się ukryć, gdy na każdym kroku zaraża nim starszy pan. Choć jeszcze niedawno odczuwający brak sensu życia, teraz motywuje innych do działania. Jego mądrość życiowa otula wszystkich jak kojący balsam. Również czytelnik ma szansę przy tej książce oderwać się od trosk, uśmiechnąć do wyczynów przedstawionych postaci, bawić się wśród dialogów i rozdzialików prezentujących krótkie scenki z życia pięciu osób.

Oto historia, która zakłada ludzką bezinteresowność, chęć niesienia pomocy i jedynie pozytywnego oddziaływania na bliźniego. Czyż nie byłoby pięknie, gdyby ludzie spoglądali na siebie bardziej przychylnie? Może to utopia, ale osobiście lubię przebywać w gronie dogadujących się ludzi, wśród tych, których nie buduje cudza krzywda i bez szczegółowego rozliczania potrafią udzielić pomocy.
To jedna z tych książek, którą można wykorzystywać w najbardziej przygnębiających chwilach, jakie nam się trafią, aplikując ją sobie w dowolnych ilościach.