Do usług szanownej pani recenzja

Książka jest opowieścią o Andrew Blacku, angielskim przedsiębiorcy po sześćdziesiątce, wdowcu, który znudzony swoim samotnym życiem w Londynie, postanawia je diametralnie zmienić. Zatrudnia się zatem jako majordomus, lub sekretarz w prowincjonalnym dworze francuskim. Znajduje tam przyjemność w dyskretnym pomaganiu innym ludziom. No i odnosi sukces, bo jego spokój, rozsądek, opanowanie, doświadczenie świetnie działają na znerwicowanych i odjechanych Francuzów, którzy dzięki naszemu bohaterowi, prawdziwemu aniołowi noszącemu spodnie, zmieniają swoje życie na lepsze. Przy okazji, bardzo fajny jest wątek z kotem, który nie bez przyczyny widoczny jest na okładce.

Prawdę mówiąc, jak na mój gust trochę to za gładkie, za słodkie, za monotonne. Andrew Black gra rolę wiekowego mędrca, który dla każdego ma odpowiednie słowo. To jego mądrzenie się czasami nierealne jest, zbyt napuszone. Niemniej czasami mówi też rzeczy poruszające, zapytany, czy kochał swoją zmarłą żonę, odpowiada: „Nie wiem. Często się zastanawiałem, co znaczy „kochać”. Wiem tylko, że moje życie było piękniejsze, kiedy ona w nim była. Dobrze się przy niej czułem. Podobało mi się to, jaka była. Imponowała mi. Jej prawość, jej dobre serce – każdego by uszczęśliwiła. Nigdy się przy niej nie nudziłem. Kiedy byłem silny, miałem ochotę pokonywać dla niej przeszkody. Kiedy czułem się słaby, to dzięki niej byłem w stanie podążać naprzód.” Bardzo to piękne wyznanie miłości.

Trochę brakuje tam humoru, na przykład wątek obchodzenia święta Halloween, potencjalnie wesoły, w ogóle nieśmieszny jest. Niektóre zaś historie są dziwne, na przykład ta z panią Berliner, tu szanowny autor jedzie ostro po bandzie. Zaś zakończenie książki oczywiście wyciska łzy z powiek.

Niemniej jest to pogodna historia, pokazująca dobrą stronę natury ludzkiej, słuchało mi się audiobooka z przyjemnością w, prawdę mówiąc, nie najlepszym wykonaniu Bartosza Głogowskiego. To dobra lektura zwłaszcza w okresie przedświątecznym, także gotowy materiał na scenariusz filmu familijnego, a może już taki film powstał?