Królestwo recenzja

Jo Nesbo, jeden z najbardziej utytułowanych pisarzy kryminalnych na świecie, większości czytelników znany jest jako autor serii książek z Harrym Hole. „Królestwo” jest odrębną powieścią, która nie wpisuje się w ramy gatunku i trudno nazwać ją kryminałem, co jest największą krzywdą dla dobrej książki. Moim zdaniem bardziej niż kryminał, jest to dramat rodzinny. Szufladkowanie nie jest dobre dla żadnego pisarza i Nesbo bardzo odważnie próbuje swoich sił w innym kierunku, nieznanym do tej pory fanom swojej twórczości. Najnowsza powieść Nesbo to historia dwóch braci, mroczna, długa jak noc w północnej Norwegii. Roy i Carl wychowali się na górskiej farmie, którą ich ojciec nazwał „królestwem”. Braci, którzy są tak różni od siebie, że nie mogli już bardziej. Pisarz ma dwóch braci, z którymi dorastał i ta braterska lojalność względem siebie była inspiracją dla braci Opgard w „Królestwie”.

Po tragicznej śmierci rodziców Roy zostaje na gospodarstwie, natomiast młodszy Carl opuszcza dom, aby powrócić do niego po piętnastu latach, z tajemniczą żoną i okazją biznesową, która wydaje się zbyt piękna, aby mogła być prawdziwa. Bracia spędzili całe życie, uciekając przed przeszłością, która niczym cień im cały czas towarzyszy, ale kiedy Carl wraca, by się z nią pogodzić obaj zostaną nieuchronnie wciągnięci w rozrachunki z własnymi demonami. Zaczynają powoli ujawniać się ukrywane dotąd tajemnice, a niewyjaśnione zgony z przeszłości miasta stają się przedmiotem nowej analizy. Wkrótce okaże się, że wiele osób postanowiło pokonać braci, ujawniając ich rolę w podłej historii miasta. Roy zawsze chronił swojego brata, ale zachodzą pewne okoliczności, kiedy jego lojalność wobec rodziny zostanie wystawiona na próbę. A potem ulega dodatkowo fascynacji bratową. Świat Roya się rozpada i wkrótce nie będzie odwrotu. Będzie zmuszony wybrać między więzami krwi a przyszłością.

Nesbo tworzy intrygę warstwa po warstwie. To książka pełna sekretów i kłamstw, która stawała co coraz lepsza z każdą przeczytaną stroną, a napięcie ciągle rosło, aż do bolesnego finału. Pojawiają się fakty z przeszłości, które zagrażają przyszłości. Kiedy wydaje się, że wszystko zostało już wyjaśnione, autor podkręca atmosferę, wyciągając na światło dzienne kolejne tajemnice.

Ogólnie rzecz biorąc, pomimo powolnego początku, powieść jest fenomenalna, ze względu na dogłębną analizę psychologiczną postaci. „Królestwo”, jest powolną powieścią z wątkiem kryminalnym, o tym, jak bardzo można napiąć więzi rodzinne, zanim zostaną zerwane. Jest to opowieść o podejmowaniu bardzo trudnych decyzji i mierzeniu się z ich długofalowymi konsekwencjami. Nie przypadnie ona do gustu wielbicielom Harry’ego Hole, ale ja nie miałam okazji czytać wcześniejszych książek autora, więc nie miałam żadnych oczekiwań i z każdą stroną ta powieść podobała mi się coraz bardziej. Ma specyficzny klimat, który przypadł mi do gustu. Była to ekscytująca i urzekająca lektura od początku do końca, przypominała podróż cadillakiem, który w powieści odgrywa poważną rolę, krętymi górskimi drogami, które prowadzą do wioski.

Niedokończone wątki, dla niektórych czytelników stanowią poważny zarzut, ale ja lubię takie otwarte zakończenia, które pozwalają czytelnikowi na własne domysły. Reasumując, całość zmusza do refleksji. Czy osobie, którą kochamy wybaczyć siedem razy, czy aż siedemdziesiąt siedem razy ? Czyli zawsze i wszystko ? Czy jesteśmy w stanie wybaczyć zawsze i wszystko ?
Zmiana nazwy gatunku i zmniejszenie liczby stron wyszłoby książce na dobre. Gorąco polecam, to bardzo dobra powieść warta przeczytania.

Za pasjonującą lekturę dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu i portalowi Lubimyczytać.