Równonoc recenzja

Co byś zrobił/a, gdyby przeszłość w najczarniejszej swej odsłonie nagle wdarła się w Twoje życie i wyciągnęła szpony po to, co dla Ciebie najważniejsze?

Dzieciństwo Justyny skończyło się, kiedy w wieku 7 lat była świadkiem tragicznego, śmiertelnego wypadku, jakiemu uległa jej siostra. Równonoc roku 2001. na zawsze odcisnęła piętno na jej psychice, zasiewając w niej ziarno poczucia winy, które przez lata, zamiast obumierać, zdaje się pęcznieć i wzrastać. Dlatego w innowacyjnej terapii, jaką kobieta rozpoczyna po wielu latach, upatruje szansy na ratunek i odzyskanie spokojnego życia. Okazuje się jednak, że ani w poznanych tam, innych poturbowanych przez los ludziach, ani tym bardziej w stosującym kontrowersyjne i bezkompromisowe metody terapeucie, Justyna nie odnajdzie tego, czego szuka. Podczas turnusu terapeutycznego, w kolejną równonoc, cień następnej śmierci pada na jej życie.

Na kolejnych stronach powieści autorka opowiada o współczesnych wydarzeniach z życia bohaterki, równolegle krok po kroku wtajemniczając nas w historię, jaka miała miejsce 3 lata wcześniej w położonym na odludziu ośrodku. Dzięki temu możemy z większą mocą odczuć tragedię jej życia. Pani Ewa w doskonały sposób potrafi rozpruć ludzką psychikę, by wystawić na pokaz dla czytelnika jej najsilniej unerwioną warstwę. Choć główną postacią jest Justyna, to smutek, poczucie odrzucenia, walkę z kłamstwem i obłudą i przede wszystkim nigdy nie przemijającą wewnętrzną batalię wszystkich bohaterów dostajemy tu jak na tacy. Ja czytałam tę książkę w ciągłym rozedrganiu, jednocześnie silnie przeżywając to, co współcześnie spotyka Justynę i zmagając się z rozrywającym duszę poczuciem bezradności wobec niesprawiedliwości, która z tak wielką mocą naznaczyła życie bohaterów. Ta książka boli, z niej się leją krwawe łzy smutku nad tymi, których los postanowił obarczyć doznaniami i emocjami na jakie nie byli gotowi. To nieprawda, że dostajemy na barki tyle, ile jesteśmy w stanie udźwignąć. Niekiedy życie zrzuca na nas ciężar niemożliwy do uniesienia. Jeśli szukasz książki, która w boleśnie realny sposób pokaże takie ludzkie zmagania, to sięgnij po "Równonoc". W bonusie otrzymasz świetnie wykreowane, tragiczne postaci, których emocje z pewnością Ci się udzielą, a niesione przez nie traumy przygniotą Cię swym ciężarem. Tu każde zdanie przywołuje mrok, czający się w zakamarkach ludzkich dusz. A autorka jak mało kto potrafi stworzyć nasycony lękiem i wewnętrznym bólem klimat, który pochłania bez reszty.