Skarb recenzja

“Dotychczas tylko raz myślałam o własnej śmierci i było to zaraz po tym, jak zostałam poinformowana o wypadku, w którym zginęły moja mama i babcia. Moją pierwszą myślą było wtedy, że co ja zrobię na tym świecie bez mamy. Rozważałam, żeby pójść w jej ślady, ale tylko przez jedną, naprawdę ciężką noc, kiedy nie mogłam spać i wylałam morze łez.

Następnego dnia dowiedziałam się, że mam braci.”

Hailie Monet to 14 latka wychowana w Anglii z mamą i babcią, czyli w damskim gronie. Nagle traci je obie i trafia do Stanów, do piątki braci, którzy wcześnie stracili matkę i przyzwyczajeni są do męskiego towarzystwa. A nagle zarówno jej życie jak i ich staje na głowie.

Prawnym opiekunem Hailie zostaje najstarszy z rodzeństwa - Vince. Sprawia wrażenie oziębłego i migiem wprowadza w jej życie zasady i dyscyplinę. Pozostali - Will, Dylan, oraz bliźniacy Shane i Tony, może nie przyjmują jej wrogo ale i nie z otwartymi ramionami. W efekcie dziewczyna czuje się osamotniona i wyobcowana.

Inny kraj, dom, nowi członkowie rodziny i nowa szkoła. Młodej bohaterce ciężko się odnaleźć w tym życiu. Po stracie mamy i babci, w domu ojca, który także nie żyje ale ona go nawet nie znała, dziewczyna czuje się jak intruz i balast. A chłopcy nie są świadomi jej rozterek. Sami nie wiedzą jak wobec niej się zachowywać.

Czy jest szansa, że rodzeństwo stworzy więź, zdrową relację i w końcu poczują się swobodnie w swoim towarzystwie?

Przyznam , że moje odczucia na temat tej książki można podzielić na 3 etapy. Początkowo, gdy zdałam sobie sprawę, że ja - pasjonatka książek z wątkiem romantycznym, a nawet erotyków, sięgnęłam po uroczo wyglądającą książkę, w której takiego wątku raczej nie mam co się spodziewać, zaczęłam żałować, że się na nią zdecydowałam.

Później zaczęłam sama czuć się jak taka nastolatka , przeżywać razem z Hailie irytujące zachowania braci. Tak jak i ona potrzebowałam czasu na to żeby zrozumieć, że te zasady, kontrola, zaborczość to objawy troski z ich strony. Ewidentnie od początku cała piątka rozłożyła nad nią taki parasol ochronny, starając się nie pozwolić na to by była narażona na jakiekolwiek niebezpieczeństwo czy zwykłe nieprzyjemności ze strony rówieśników. Ona z kolei zarówno miała chęć się zbuntować jak i starała się podporządkować, by ich nie zawieść i nie narażać się na kąśliwe uwagi czy kary.

Następnie ta książka wręcz mnie zachwyciła, zaczęło się dziać coś czego absolutnie w niej się nie spodziewałam. Oj bezdyskusyjnie, przerosła moje oczekiwania.

Wg mnie jest to książka dyskretnie przepełniona emocjami. Co mam na myśli? Otóż z pozoru to tylko historia zaadaptowania się nastolatki w nowym miejscu i otoczeniu. Ale jeśli dasz się tej historii wciągnąć to poczujesz te emocje, które nie są natarczywe, nie wylewają się z każdej strony. Są dyskretnie zawarte pomiędzy słowami. Nie ma bezpośrednich opisów jak to Hailie cierpi po stracie matki i babci - ale to czuć, w jej zachowaniu, w problemach jakie z tego wynikną. Nie skarży się na to, że brakuje jej czułości, której potrzebuje ze strony braci, ale to także czuć, woła o nią całą sobą. Bracia z kolei nie mówią na każdym kroku, że ją kochają, że stała się dla nich ważna, ale miłość, ta prawdziwa to nie słowa tylko czyny. Ja czułam to wszystko wyraźnie i zaskoczyło mnie to jak często stawały mi łzy w oczach.

To książka taka niewinna ale jednak zaskoczy Was jak i mnie wydarzeniami dość strasznymi i brutalnymi. Urocza i choć zwykle omijam urocze historie szerokim łukiem, tej najchętniej bym nie kończyła. Kolejna gwiazda Wattpada, a lubią mnie one zawodzić. Jednak tu nie zawiodła mnie nawet przez chwilę. Kocham takie zaskakująco dobre książki. Lubię się mylić i cieszyć, że pod wpływem impulsu zgłosiłam się do czegoś co okazało się aż tak dobre.

Mam nadzieje, że nie macie wątpliwości, że polecam tę książkę i niecierpliwie czekam na kolejne tomy,a z tego co widziałam po Nowym Roku wyjdą dwa kolejne, co mnie niezmiernie cieszy.

Dziękuje autorce i Wydawnictwu You&Ya za egzemplarz do recenzji.