Sekret bibliotekarki recenzja

Po książki pani Wioletty mogę sięgać w ciemno - zawsze kreśli nam piękną historie, pełne życiowych mądrości i podszyte głębszym przesłaniem - czy w przypadku"Sekretu bibliotekarki" było podobnie?

Dagmara Brewka to trzydziestoletnia kobieta, wywodząca się z dosyć złej, patologicznej rodziny. Sama jednak, na skutek dokonanych wyborów, kończy jako bezdomna. Złe towarzystwo, nałóg, destrukcyjny partner - to wszystko sprowadza dziewczynę na ulicę. Nie ma co jeść, gdzie mieszkać i spać. Kiedy jej towarzysze dokonują napadu, policja proponuje, by kobieta została świadkiem zdarzenia... W następstwie nieszczęśliwych wydarzeń, Dagmara trafia do fromborskiego szpitala, a następnie na terapię. Po tych trudnych przejściach, bohaterce udaje się dostać pracę w bibliotece i wynająć mały pokój - i tyle jej wystarczy do szczęścia. Jednak względna stabilizacja runie, kiedy policjant, przynosi jej wezwanie na rozprawę... Czy Dagmarze uda się odegnać demony przeszłości, aby móc zbudować własną historię na nowo?

Tak, jak myślałam - nie zawiodłam się. Pani Wioletta potrafi stworzyć historię, która wzruszy, wciągnie, ale też pocieszy, da nadzieję - że nigdy nie należy się poddawać, nawet kiedy człowiek sięgnie dna, póki żyje - nic nie jest dla niego stracone. Tak jak nasza Dagmara. Temat alkoholizmu został tu przestawiony tak, jak powinien być - z całym obnażeniem tego problemu, nie lekkim językiem, a odzwierciedlającym w pełni to, jak wygląda w realu. Takie właśnie są książki autorki - autentyczne w swojej wymowie i przekazie. I choć pod niepozornym tytułem i okładka kryją się prawdziwe problemy człowieka - bezdomności, alkoholizm, to tak naprawdę historia pokazuje nam, że można się zmienić i, że nikt nie jest skreślony z powodu swoich słabości, uzależnień czy innych problemów... Można spełnić marzenia, osiągnąć cel - nigdy nie jest na to za późno. "Sekret bibliotekarki" to wartościowa, cenna historia, naładowana dużym ładunkiem emocjonalnym. Pierwszoosobowa narracja Dagmary pozwala nam ujrzeć tę trudną codzienność jej oczami i daje nam wiele emocji.
Polecam 🌿