Samotnia recenzja

"Moje życie się rozpadło, wszyscy wokół mieli tajemnice, a ja tkwiłem pośrodku, nie mając pojęcia, co się właściwie dzieje, zdany na łaskę innych".

"Samotnia" to dość intrygujący i tajemniczy thriller z dawką kryminalnej zagadki.

Główny bohater budzi się po wypadku w którym stracił wzrok. Na wakacjach we Włoszech poznał piękną Julie i pod wpływem chwili wzięli ślub. Jednak teraz imię jest przekonany, że mieszka z całkiem inną osobą...

"Od dziś miałem wrażenie, że ja i ci ludzie należymy do dwóch odmiennych gatunków, jak orzeł, i pełzająca po ziemi jaszczurka".

Książkę podzieliłabym na dwie części. W pierwszej rządzi gra psychologiczna, nasz bohater jest bardzo zagubiony, nikomu nie może zaufać oprócz swojego bliskiego przyjaciela, ale tak naprawdę ja miałam wrażenie, że nie może ufać nawet jemu. Nowa żona wydawała mu się inna, miała inne zwyczaje, inny sposób bycia, a on od nowa uczył się życia bez wzroku. Rodzina chciała mu pomóc, a on chciał sam stawić czoła przeszkodom, które teraz na każdym kroku się pojawiały. Wariował, ciężko było mu dojść do siebie po wypadku, a na dodatek ciągle miał wrażenie, że coś jest nie tak, i ja przyznam szczerze, że wariowałam razem z nim..

W drugiej części po pewnych wydarzeniach Leon prowadzi prywatne dochodzenie, przez które w mojej głowie pojawiało się jeszcze więcej pytań bez odpowiedzi, a pomagała mu siostra jego byłej żony. Jedyna osoba, którą w miarę akceptował obok siebie. Oczywiście wszystko do czasu. Bo główny bohater potrafił nieźle wszystko komplikować, ale wcale mu się nie dziwiłam.

Świat bez wzroku jest mroczny i pełen tajemnic, ale też autorka świetnie pokazała jak wyostrzają się inne zmysły i w jaki sposób mózg radzi sobie z każdym nowym dźwiękiem, byłam oczarowana tymi opisami, które przyprawiały o gęsią skórkę.

Książkę przeczytałam bardzo szybko, zawładnęła moimi myślami, i choć pomysłów na zakończenie miałam wiele, nie odgadłam, ale mam wrażenie, że jest troche przekombinowane. Czy to źle? Nie. Czy dobrze? Nie wiem, ja i tak czułam niedosyt - wielki. Kolejna autorka, której książki muszę nadrobić. 🙂