Jedno słowo za dużo recenzja

Hmm nie wiem jak mam podejść do recenzji tej książki. Dlaczego, dlaczego dlaczego nie pozwoliłam sobie na dopuszczenie tej historii do siebie na tyle, by móc ją przeżyć tak jak na to zasługiwała. Ja już nie wiem czy nie mam serca czy moja wrażliwość wyparowała... 😔. Napiszę co myślę, ale nie sugerujcie się moją opinią 🙏.
Mary poznała Jima trzynaście lat temu. Od razu między nimi zaiskrzyło i niemalże od razu postanawiają być ze sobą. Niestety po kilku latach, ich relacja ulega zmianie. Podczas jednej z kłótni mężczyzna wybiega z domu i już nie wraca. Od tamtej pory minęło już 7 lat. Kobieta codziennie po skończeniu pracy stoi przed jedną z londyńskich stacji kolejowych trzymając tabliczkę z napisem: Wróć do domu, Jim.
Podczas jednego z dyżurów w Telefonie Zaufania Mary odbiera telefon, w którym rozpoznaje głos swojego ukochanego. Czy to naprawdę on?
Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z opisem, miałam gdzieś z tyłu głowy skojarzenie z Listem w butelce. Instynktownie poczułam, że uczuciowo ta książka mnie porazi w podobny sposób i będę ryczeć w poduszkę. Może by i tak było gdyby ta książka była utrzymana w klimacie dramatu, melodramatu. Niestety w pewnym momencie fabuła lekko skręca w stronę kryminału, co trochę podcięło mi skrzydła. Rozumiem, że szukanie Jima miało kluczowe znaczenie, bo na tym z złożenia opiera się historia. Ale fajnie byłoby gdyby to Mary go szukała. To, że tego nie robiła, powinno dać mi do myślenia. Dopiero na końcu (na szczęście) wszystko wychodzi na jaw i choć lubię zakończenia bez happy endów, poniekąd czuję się oszukana tym końcowym etapem. Nigdy nie byłam zakochana, co nie do końca mnie usprawiedliwia, ale nie zrozumiałam przekazu płynącego z tej powieści. W większości utworów artyści forsują przekonanie, że o miłość trzeba walczyć. Tak to mi się wbiło do głowy, że kiedy ktoś odpuszcza dla dobra siebie samego bądź drugiej strony nie dociera to do mnie. Być może nie znam się na miłości i pewnie gdybym się znała inaczej bym o niej pisała. Niemniej jednak muszę przyznać, że nie do końca była to powieść dla mnie. Ta książka potrzebuje większego zrozumienia, otoczenia ją opieką, miłością i wsparciem. Ja niestety tego aktualnie dać nie mogę. Za pomysł i smutne momenty, w których dobrze się czułam 7/10.