Autor: @Remma ·1 minuta

2022-02-12

2 komentarze

16 Polubień

Będąc pod wrażeniem zakończenia, powiedziałabym, że Magdalena Lytek – Dehiles napisała piękną, ciepłą opowieść o miłości ojca do syna, pokonującej wszelkie, niemożliwe do przekroczenia, granice. A wszystko to wpisane w realia emigracji. Jednak byłoby to określenie bardzo uproszczone.

Pan Stanisław Adamiec, zaniepokojony dziwnym zachowaniem syna, który wyemigrował do Londynu, postanawia pospieszyć mu z pomocą. Podróż do Londynu stanowi typowy dla tych czasów schemat. Jakiś znajomy załatwia mieszkanie i pracę. Często, mało świadomy rodak nieznający języka, jest wykorzystywany.

Wędrując z panem Stanisławem po lichych kwaterach Londynu, zdajemy się przeżywać i odczuwać to, co on widzi, czego doświadcza. Emigrant, przyjeżdżający na zarobek mieszka w najtańszych klitkach, jada kiepsko, źle czuje się w obcym kulturowo otoczeniu, nie rozumie języka, tęskni do domu, pragnie jak najszybciej zarobić i wrócić.

Autorka doskonale oddała realia pracy zarobkowej za granicą, jak również mity przekazywane, niczego nieświadomej w Polsce, rodzinie. Tego wszystkiego doświadcza nasz bohater. Sprawę jednak komplikuje to, że pan Stanisław nie przyjechał w celach zarobkowych, ale chce odnaleźć syna, z którym stracił kontakt.Bohaterowi towarzyszą bolesne wspomnienia o niedawno zmarłej żonie. Dodatkowo, pod wpływem emocji, przeżyć i niepowodzeń wraca trauma z dzieciństwa, która determinuje jego działania. Powoli odkrywamy zakątki duszy bohatera, ograniczenia, które musi przezwyciężyć.

Pan Stanisław walczy o syna, ale też walczy ze swoimi słabościami i swoim domniemanym nieudacznictwem. Wiele osób przez lata utwierdzało go w przekonaniu, że niewiele potrafi, że brakuje mu życiowej inicjatywy. Na szczęście spotkał na swojej drodze wielu życzliwych ludzi, którzy mu pomogli. Jego dobre serce, wrodzone poczucie uczciwości i wpojone zasady moralne czasami wpędzały go w kłopoty, ale częściej pomagały mu z nich wybrnąć. Okazało się, że syn pana Stanisława jest pod tym względem do niego podobny.

W powieści pojawia się wątek handlu ludźmi w Stanach Zjednoczonych. Z jednej strony celowe działanie gangów sprowadzających młode dziewczęta do domów publicznych, z drugiej strony bezwzględne wykorzystywanie przez przemytników nielegalnych emigrantów.

Bardzo przystępny język, ciekawa kompozycja i narracja trzymająca w napięciu gwarantuje sukces pani Magdalenie. Czekam na następne książki.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-02-12

× 16 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Po każdej burzy świeci słońce

Magdalena Lytek-Dehiles

8.6/10

Grzegorz, winiąc ojca za śmierć matki, wyjeżdża do Londynu i wszystko wskazuje na to, że wplątuje się w poważne tarapaty. Czy rodzinne więzy przezwyciężą emigracyjną zawieruchę i czy nadzieja naprawd...

Komentarze

@meryluczytelniczka · prawie 2 lata temu

Autorka jest emigrantką od ponad dwudziestu lat. Pisząc swoją książkę oparła się częściowo na własnych doświadczeniach, korzystała też z doświadczeń innych emigrantów, niekoniecznie z Polski. Pan Stanisław to jeden z bardziej uroczych bohaterów, z jakim się ostatnio spotkałam.

× 1

@Brzezina · prawie 3 lata temu

Uważasz że autorka doskonale oddala realia pracy za granicą. Masz takowe doświadczenia?:)

Komentarze (4)

@Remma · prawie 3 lata temu

Tak, mam, chociaż sama nie pracowałam, ale byłam w odwiedzinach u krewnych pracujących w Irlandii i w USA. Odczucia, po wejściu do ciasnych, dziwnie pachnących (starym, wilgotnym drewnem) kwater, miałam podobne do opisanych w tej powieści. Charakterystyczne dwa osobne kurki przy umywalce w Irlandii to standard, a odgłosy z rur w łazience mogą spędzać sen z powiek.
Mój brat doświadczył też wykorzystywania przez pracodawcę w USA. Co prawda nie korzystał z przemytników, bo miał legalną wizę, ale jak wiadomo, nie mógł legalnie pracować. "Sponsor" jednak nie był łaskawy, a brat języka nie znał. :) Wszyscy, którzy język znali albo szybko się nauczyli, zarówno w USA, Anglii i Irlandii nieźle się ustawili. Początki jednak były takie, jak opisuje autorka.

× 1

@Brzezina · prawie 3 lata temu

Wiesz byc u kogoś w odwiedzinach na chwile, a życ i pracować na emigracji to jednak roznica.
Zgodzę sie , ze fakt, język trzeba znać bo wtedy można się starać o naprawdę dobra prace. Ludzie mówiący bardzo słabo, zazwyczaj maja tak samo słabą pracę i mieszkaja po kilku w jednym pokoju. To prawda.
Znam natomiast o wiele więcej osób, które mają dobrze płatne prace, mają tu kupione własne domy, z ogrodem, stać ich na wakacje i w Polsce i za granicą. Wiem, ze w Pl raczej mieszkali by w ciasnym mieszkaniu, bo większość moich znajomych to ludzie z blokowisk, z roczników 80 tych, którzy tu wyjechali. Mowie tu o UK, gdzie mieszkam od 10 lat. Sama mam dobra prace, dom 3 pokoje, cieplo bez grzyba, haha bo wilgoc to tutaj duzy problem ale to juz taki mamy klimat.
Oczywiście są plusy i minusy życia tutaj, jednak chce podkreślić z własnego doświadczenia, ze realia są takie ze mozesz sobie świetnie radzić, albo mozesz pobierać zasiłki i zyc od 1szego do 1szego. Wszystko zależy od człowieka, jak jest zaradny. Nie ma krain gdzie za darmo się wszystko należy, wszędzie trzeba pracować i tez trzeba miec nieco szczęścia, jak to w zyciu:)

× 1

@Remma · prawie 3 lata temu

Dokładnie jest tak, jak napisałaś. Teraz, po 20 latach, brat i siostra w Stanach nieźle żyją. Mają swoje domy, pracę i wykształcone dzieci. Początki jednak były naprawdę trudne, żeby nie powiedzieć tragiczne. Córka od 8 lat w Irlandii też ma swój dom, dobrą pracę i stać ją na fajne wakacje, ale pamiętam jak szukała 2 miesiące pracy, a wynajęte mieszkanko (byłam tam, córka z mężem spała na podłodze, żeby goście mogli na łóżku) przypominało to opisane w powieści. Jedyna dogodność, to łazienka jednak w mieszkaniu :) i aneks kuchenny. Napisałam o realiach, ponieważ autorka opisywała początki po przyjeździe do Londynu. Ci, którzy byli dłużej np. Kasia z chińskiej restauracji, też już lepiej zarabiała i wracała do Polski z oszczędnościami.

× 1

@Brzezina · prawie 3 lata temu

No jasne, zależy kto, kiedy i gdzie trafił. Różnych ludzi się spotyka, wiadomo. Jedni chcą Ci pomóc, inni na tobie zarobić.
A prawda, w UK też są 2 krany w łazience i te wykładziny, w lazienkacch tez;) haha
Z tego co to piszesz to masz trochę rodzinki rozsianej po swiecie:)

× 1

Po każdej burzy świeci słońce

Magdalena Lytek-Dehiles

8.6/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Po każdej burzy świeci słońce.

Z tą powieścią miałam tak: nie udało mi się jej przeczytać w zeszłym roku, kiedy miała swoją premierę, ale obiecałam sobie, że przeczytam w jeden z jesiennych miesięcy. Musiała czekać, aż do paździer...

@nowika1

Na ratunek!

Większość ludzi nie wyobraża sobie życia bez bliskich osób, dlatego każdy z nich jest w stanie zrobić dla nich wiele, by ich uratować. Oczywiście rzeczywistość pokazuje, że nie zawsze tak jest z różn...

@Grzechuczyta

Pozostałe recenzje @Remma

Przyjaźń ponad czasem i podziałami

Nazywał się Michelangelo Vitaliani, częściej nazywany Mimo, półsierota, syn włoskich emigrantów mieszkających we Francji, nazywany Francese , czego bardzo nie lubił. Ojc...

Recenzja książki Czuwając nad nią

Gruziński dwór królewski XIII w.

W powieści ukazane zostało gruzińskie państwo. Prowincje, świeżo scalone przez wielką królową Tamar, prosperowały doskonale. Sława królowej sięgała daleko, wzbudzała sza...

Recenzja książki Syn królowej Tamar