Osobista pustka recenzja

Pustko, czy to ty?

Autor: @enlili ·3 minuty
2024-03-19
Skomentuj
2 Polubienia
„może to i dobrze, może wcale nie najgorzej
że dzisiejszej nocy nad miastem wisi taka mgła

niech pobędzie, niech powisi

bo kiedy ona się rozproszy
znikniemy i my”
(„żyje się nie najgorzej”)

Zbiór „osobista pustka” to wybór wierszy litewskiej poetki, Aušry Kaziliūnatiė, które pochodzą z trzech jej ostatnich tomików poetyckich. Ich tłumaczka zapewnia, że jest to „wybór podyktowany chęcią pokazania polskiemu czytelnikowi koherentnego zestawienia twórczości litewskiej poetki, które łączyłoby tematy, motywy i środki poetyckie”.

Jak zatem wygląda ta twórczość?

Przede wszystkim uderza swoją subtelnością, a niejednokrotnie także sensualnością. Kreowane przez poetkę obrazy są plastyczne i jednocześnie możliwe do wizualizacji. Uruchamia wszystkie zmysły, zabiera cię w podróż.

„jeśli w drodze zgubię deszcz
wyjdź na dwór
to ja, to ja
głaszczę się, choć nie mam rąk”
(„*** jeśli w drodze zgubię ręce”)

Najważniejsze zdają się słuch i wzrok. Słuch – bo cisza przedstawionego świata łapie cię w swoje objęcia i nie chce wpuścić. Przewija się ona przez kilka utworów, nieraz niebezpieczna, nieraz kojąca, ale zawsze gdzieś się czai i na ciebie czeka. Wzrok – bo trwa nieustanny spór światła z ciemnością, którego jesteś świadkiem. Po której stronie się zatem opowiesz?

„nasza ciemność
też przychodzi żeby się napić
z czary najczarniejszej nocy”
(„czara ciemności”)

/

„gdybyś w końcu podarł
swoje odbicie w lustrze
być może ujrzałbyś w jego miejscu
wielkie niebo
i
w pełni księżyca dostrzegł ranę
z której nieprzerwane
sączy się światło”
(„światło dnia”)

Przy tak zbudowanych kontrastach, aż wypada się zastanowić, czy w ogóle warto wybierać.

Autorka proponuje sporo różnych tematów wierszy, ale pewne punkty styku pojawiają się, tak więc można wyłonić w zbiorze pewne powiązania. Nieustannie przewija się natura, która z jednej strony otacza podmiot kobiecy, a z drugiej strony podmiot sam z niej powstał – jak mówi, to od natury uczyła się bycia człowiekiem. Grają tu także ze sobą dwie pory roku – jesień i wiosna. Co zatem wygra? Umieranie czy budzenie się do życia.

Po stronie umierania opowiada się część wierszy. Motyw vanitas oraz motyw śmierci pojawiają się w części z nich. I choć w niektórych śmierć faktycznie jest finalna, to jednak staje się ona także początkiem. Czego? Cóż, to już trzeba sprawdzić samemu.

Po stronie budzenia się natomiast ustawia się szereg wierszy, w których nie tyle podmiot kobiecy tętni życiem, co przyroda. Nieważne, czy ptak, czy ryba, czy kamień. Tutaj żyje wszystko. Co więcej, żyje i wpływa na świat. Wpływa na podmiot.

Pomiot ten jednak często pogrąża się w śnie. Jawią mu się one jako życie w innym świecie, ale także jako coś, co pochłania („idą za rękę a przed nimi rozstępuje się może snów / którym ja zawsze tonęłam tonę i będę tonąć”; „wolność”). Często łączą się one z panującym nad całym światem księżycem.

Księżyc, który podmiot kobiecy obserwuje z miasta – miejsca, w którym egzystuje. Przedstawiane jest ono różnie, ale raczej nigdy nie staje się miejscem konkretnym. Nieraz góruje nad podmiotem, a nieraz role się odwracają: „wyszłam ze swoim miastem na spacer / idziemy obok siebie / prowadzę je na smyczy”; „narcyz i smycz”).

Skryte za woalem poezji zostały także i ważne tematy społeczne. Niektóre utwory mówią bardziej wprost, jak chociażby szczery wiersz traktujący o problemie bezdomności. Inne – te mniej bezpośrednie, ale połączone z tą tematyką – skupiają się na kobiecości czy kwestii wolności.

Pojawia się także trochę tematyki miłosnej, kilka odniesień do kultury, a nawet wiersz autotematyczny, metatekstowy.

Wszystko to zdaje się potrzebne, by ostatecznie wychwycić tę tytułową osobistą pustkę, ale czym ona jest, to już musicie przekonać się sami.

Mogłabym napisać ładne podsumowanie. Tylko po co?

Lepiej oddać głos wierszom.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2024-03-17
× 2 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Osobista pustka
Osobista pustka
Aušra Kaziliūnaitė
7/10
Seria: Wschodni Express

Niniejszy zbiór zawiera wiersze pochodzące z trzech ostatnich tomików Aušry Kaziliūnaitė. Jest to wybór podyktowany chęcią pokazania polskiemu czytelnikowi koherentnego zestawienia twórczości litewsk...

Komentarze
Osobista pustka
Osobista pustka
Aušra Kaziliūnaitė
7/10
Seria: Wschodni Express
Niniejszy zbiór zawiera wiersze pochodzące z trzech ostatnich tomików Aušry Kaziliūnaitė. Jest to wybór podyktowany chęcią pokazania polskiemu czytelnikowi koherentnego zestawienia twórczości litewsk...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @enlili

Dexter Procter. 10-letni doktor
Adam Kay (nie tylko) dla dzieci

Przyznać muszę, że nie jest to moje pierwsze spotkanie z Adamem Kayem. Po „Będzie bolało” (które bardzo mi się podobało i które ciepło wspominam) oraz „Nielekarzu” (do k...

Recenzja książki Dexter Procter. 10-letni doktor
Zimny zmierzch
Zimno i zimniej wciąż

Jako osoba, która bardzo lubi motywy postapokaliptyczne, miałam spore oczekiwania wobec tej książki. Fascynują mnie wizje świata po katastrofie, walka o przetrwanie i pr...

Recenzja książki Zimny zmierzch

Nowe recenzje

Zabójczy książę
Mroczny Książe
@zaczytaniwm...:

Hej wszystkim w ten deszczowy dzień przychodzę do was aby przedstawić wam książkę autorstwa Melisy Biel pod Tytułem,, Z...

Recenzja książki Zabójczy książę
Karcer
Najgorszym wrogiem człowieka jest inny człowiek.
@jatymyoni:

„Karcer” Grzegorza Juszczara należy do postapokaliptycznego nurtu fantasy. Powieści ta ukazują, jak mógłby wyglądać świ...

Recenzja książki Karcer
Kot który nie polubił czerwieni
Prawdziwy smakosz nigdy nie je do syta
@tsantsara:

Jim Qwilleran zatopił się w fotelu w jadalni klubu prasowego. Już pierwsze zdanie tej książki mówi, co - oprócz sprawy...

Recenzja książki Kot który nie polubił czerwieni
© 2007 - 2025 nakanapie.pl