Kruk recenzja

To pierwsze moje spotkanie z Piotrem Górskim i komisarzem Krukiem pracującym w gdańskiej komendzie wojewódzkiej policji. Opowieść zaczyna się stereotypowo – komisarz mocno turbuje mężczyznę podejrzanego o pobicie żony i zostaje zesłany na podrzędne stanowisko. Potem Krukowi każą iść na zaległy dwutygodniowy urlop, przyjmuje tę propozycję z przerażeniem, bo bez pracy żyć nie może – kolejna sztampa. No może nie, bo praca w policji daje taką dawkę stresu i adrenaliny, że może uzależnić... Poza tym Kruk jest rozwiedziony i jego życie osobiste jest całkiem do kitu – następny stereotyp. Rzecz cała zaczyna się zatem od paru stereotypów, ale to chyba nieuniknione w kryminałach, dla mnie ważniejsza jest jakość opowieści, a z tym u Górskiego jest w porządku.

Głównym motywem fabuły jest dosyć makabryczne morderstwo, oto ofiarę, historyka pracującego na uniwersytecie, zamknięto w skórzanym worku i utopiono w morzu. Śledztwo powadzi oczywiście komisarz Kruk, wyciągnięty z zawodowego niebytu przez młodą i ambitną panią prokurator Martę Krynicką, która ma wysokie koneksje. Pani prokurator chce na tej sprawie wyrobić sobie nazwisko i zrobić karierę, a że Kruk jest świetnym gliną, więc liczy na niego. Sama sprawa jest skomplikowana, zamieszani są lokalni gangsterzy i lichwiarze, którzy nieźle manipulują panią prokurator, wykorzystując jej naiwność i niedoświadczenie.

Atutem książki jest z pewnością bogate tło obyczajowe, mamy tam portrety drobnych pijaczków żyjących w biedzie, którzy szarpią się o to, kto jest właścicielem telewizora. Z drugiej strony córkę miliardera mieszkającą samotnie w wypasionej willi i topiącą smutki w alkoholu. I jeszcze, bogatych lichwiarzy, którzy wyglądają i zachowują się jak drobne rzezimieszki. Dosyć interesujący jest obraz uniwersytetu jako siedliska intryg i animozji; co ciekawe, jeden z wykładowców zajmuje się rozprowadzaniem narkotyków, wykorzystując studentów jako dilerów.

Fajnie opisuje Górski skomplikowane i czasami napięte relacje między Krukiem a panią prokurator Winiarską, te dwie silne i trudne osobowości z trudem się dogadują.

Trochę pod koniec rzecz cała się dłuży, z drugiej strony muszę powiedzieć, że książka mnie wciągnęła, pół nocy zarwałem słuchając audiobooka, a to mi się nie zdarzyło od dłuższego czasu. To chyba najlepsza rekomendacja jakości kryminału.

Ciekawe jest zakończenie książki, oto komisarz Kruk, który okazuje się jedynym sprawiedliwym w bagienku małych interesów i intryg oplatających policję i prokuraturę, rozwiązuje w końcu sprawę zabójstwa naukowca, ale pojawia się nowa intryga i czytelnik ma ochotę od razu sięgnąć do następnej książki Górskiego o tym niepokornym gliniarzu.

Słuchałem audiobooka w świetnym wykonaniu Andrzeja Hausnera.