Przewina recenzja

Twórczość Agnieszki Jeż poznałam przy okazji Sagi rodziny Polakowskich. Od pierwszych stron powieści byłam oczarowana jej kunsztem pisarskim, doskonale oddanym klimatem czasów wojennych, kreacją bohaterów oraz piękną fabułą. Jednak twórczość pani Agnieszki to nie tylko historie obyczajowe, ale także powieści kryminalne, o których czytałam wiele pochlebnych opinii. Z racji tego, że uwielbiam kryminały, postanowiłam sprawdzić, czy „udało się” pani Agnieszce odnaleźć w tym gatunku.
Dawne sanatorium w Kowalowej, obecnie noszące nazwę „Ostoja”, przyjmuje osoby uzależnione, pragnące zmienić swoje życie i zerwać z nałogiem. Zarówno właściciel, jak i pensjonariusze pragną uniknąć rozgłosu, chcąc w ciszy i spokoju przejść terapię. Jednak spokój w pensjonacie szybko zostaje zakłócony – jeden z pacjentów, Tadeusz Cichosz, zostaje znaleziony martwy w swoim łóżku.
Komisarz Sonia Kranz staje przed zagadkową sprawą, w której nic nie jest oczywiste – ani przyczyna śmierci, ani motywy, które do niej doprowadziły. Skrupulatnie prowadzone śledztwo ujawnia, że wiele osób mogło mieć powód, by pozbawić życia bogatego biznesmena, a tropy prowadzą do pewnej historii sprzed kilkudziesięciu lat.

„Przewina” to powieść kryminalna z wyraźnie rozbudowaną warstwą obyczajową. Nie znajdziemy tu krwawych i brutalnych scen zbrodni, lecz skrupulatnie prowadzone śledztwo, które wciąga i intryguje do samego końca.
„Przewina” to trzeci tom cyklu z udziałem komisarz Soni Kranz, a zarazem moje pierwsze spotkanie z tą bohaterką. Żałuję, że przed lekturą nie sięgnęłam po wcześniejsze części, by lepiej poznać jej życie prywatne. Niemniej jednak książkę czytało mi się bardzo dobrze. Może nie wciągnęłam się w tę historię od pierwszych stron, ale im dalej, tym było lepiej, a prowadzone przez bohaterkę dochodzenie z każdym rozdziałem stawało się coraz bardziej fascynujące.
„Przewina” to dość lekki i spokojny kryminał, w którym oprócz interesującej zagadki kryminalnej mamy do czynienia z ludzkimi dylematami, problemami dnia codziennego oraz walką z przeszłością. Bardzo podobało mi się rozwinięcie wątku obyczajowego dotyczącego życia głównej bohaterki. Lubię powieści, w których autor nie skupia uwagi czytelnika wyłącznie na zbrodni, ale przybliża również życie prywatne głównych postaci. Kolejnym plusem powieści jest wątek dotyczący zagadkowej śmierci. Autorka bardzo dobrze przemyślała fabułę, która, choć zawiła i wymagająca odrobiny skupienia mocno intryguje, a krok po kroku odkrywane przez Sonię tajemnice zgrabnie łączą się w całość, dając odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania.
„Przewina” to kryminał, z którym przyjemnie spędziłam czas i mam nadzieję, że jeszcze nadarzy się okazja, bym mogła towarzyszyć Soni przy kolejnych śledztwach. Jeśli lubicie lżejsze kryminały, zachęcam Was do sięgnięcia po „Przewinę”.